Van de eerste proeftraining tot survivalrun Wesepe

'Mijn reis in de survivalrun wereld tot nu toe'

Wedstrijd verslag van Harm Baakman

In maart van dit jaar heb ik me aangemeld voor een proeftraining bij Kracht. De lente was begonnen en het was tijd dat ik weer eens ging sporten. Maarten nodigde me niet alleen van harte uit om een keer mee te trainen, maar vertelde ook gelijk dat er een introductiecursus was, die al snel zou beginnen. De proeftraining smaakte naar meer, dus heb ik me gelijk maar aangemeld voor de cursus.

De introductiecursus is voor mij een hele waardevolle start geweest van mijn survivalrun avontuur. Met veel enthousiasme en geduld heeft Maarten onze groep laten kennismaken met de sport; met veiligheid als uitgangspunt, veel oefenen met de basistechnieken en later ook de hindernissen. Van de overgreep naar eindeloos veel voetklemmen, en later de apenhang, staplussen, en de rest van de baan.

We hadden een gezellige groep, en al snel werd mij het karakter van de sport duidelijk. Iedereen sport individueel en op eigen niveau, maar er is een sterk gevoel van saamhorigheid. Je wordt altijd aangemoedigd, krijgt tips of juist een complimentje als iets (eindelijk) lukt. Het vele oefenen en de talloze aanwijzingen van Maarten bleken effectief, na 8 weken cursus was het verschil enorm. Ik voelde me op mijn gemak in de baan en had erg veel plezier in het klimmen en klauteren. Na de cursus heb ik me dan ook zonder aarzelen ingeschreven als lid. Ik had de smaak te pakken en ging zoveel als lukte twee keer per week trainen. Ook mijn eerste runs ben ik kort na de cursus gaan doen, de korte recreatieve runs van Utrecht, Nijmegen, Harreveld en Zwolle, waarvan de laatste 3 met bandje uitgelopen.

Dit seizoen zocht ik iets meer uitdaging in zowel afstand als hindernissen, dus wilde ik de langere recreatieve runs wel eens proberen. Na de 9km van Balkbrug stond dezelfde afstand in Wesepe op het programma.

De run in Wesepe begon vrij gemoedelijk. Ik liep in de eerste startgroep, en na het officiële startschot door de wethouder gingen we van start. De eerste hindernissen waren goed te doen, en ik kon mijn startgroepje goed bijhouden. Twee lastige swingovers, met een buis en daarna een kort touwtje, maar met een paar pogingen toch gelukt. Toen ik op ongeveer 3 kilometer de korte touwtjes zag, wist ik dat het lastig zou worden. Op de training probeer ik het af en toe, maar de knijpkracht die daarvoor nodig is heb ik (nog) niet. Ik probeerde zo lang mogelijk mijn voetklem in het inklimtouw te houden, zodat ik pas halverwege met mijn volle gewicht aan mijn armen zou hangen. Na een paar pogingen, met steeds hetzelfde resultaat, heb ik toch mijn bandje moeten inleveren. De tweede helft van de run kreeg ik last van mijn knie, dit maakte met name de loopstukken tussen de hinderdissen lastig. Sommige hindernissen in de ‘extra lus’ van de 9km route waren pittig, met als voorbeeld een lange apenhang met een schutting in het midden. Over de balk, onder de schutting en

weer over de balk uitstappen. Toen ik met veel moeite onder de schutting door was gekomen, lukte het me niet meer om omhoog te klimmen – laat staan de tweede helft van de apenhang nog af te maken. Uiteindelijk ben ik gefinisht met een tijd net onder de 2 uur. De laatste stukken heb ik grotendeels gewandeld om mijn pijnlijke knie te ontzien, en in de laatste hindernis haalde ik een blaar op mijn hand open. Na de finish was ik even aan het mopperen over mijn blessures, maar met een pleister op mijn ene hand en een broodje frikandel in de andere hand, kon ik ook met plezier en trots terugkijken op een mooie run. De omgeving is prachtig, de mensen zijn supervriendelijk en alles rondom de run is tot in de puntjes georganiseerd. Ondanks dat het niet mijn dag was, heb ik na deze run weer extra zin om te gaan trainen. Volgend jaar nieuwe poging, dan mét bandje uitlopen!

Verslag Ubattlerun survivalrun Den Bosch

Wedstrijd verslag van Jara en Anna

Wij hebben de U-Battle Run in Den Bosch gelopen. We deden mee in de categorie JSR 10/11. We vonden het heel leuk maar het was ook zwaar. We hebben allebei ons bandje gehouden.  Het was 6,5 kilometer en ongeveer 35 hindernissen. Dat hing ervan af in welke categorie je meedoet. Wij vonden onder het schot gaan en de lange stukken apenhang het zwaarst en het leukst vonden we de Monkeybars boven het water. Het was met veel water en dat was fijn want het was best warm. Jara deed er een uur en een kwartier over en Anna deed er een uur en 40 minutenover. We hebben ook veel zin in de wedstrijd in Leeuwarden.

Verslag OOrun Zwolle

Een wedstrijdverslag, geschreven door ons jeugdlid Famke:

Zaterdag 22 juni.

Mijn eerste officiële Survivalrun ooit!

Een groepsrun en dat vond ik wel heel fijn, ook al bleven we niet bij elkaar.

Omdat ik de dagen van tevoren veel toetsen had op school, waaronder een Nederlands debat (help!), had ik weinig tijd om zenuwachtig te zijn, maar op de dag zelf voelde ik de spanning wel in mijn lichaam.

De autorit naar Zwolle was erg lang en ook toen we er waren duurde het nog een hele tijd tot we mochten starten. We kregen een groen T-shirt en een rood (en een geel) bandje. Bij het start/finish terrein legden we onze tassen in een tent en toen was het tijd voor de warming-up.

Daarna mochten we eindelijk starten. Ik besloot te proberen om Jara bij te houden (ze vond het goed om samen te lopenJ) en dat lukte gelukkig wel. Toch vond ik dat het hardloop gedeelte bij mij over het algemeen vrij moeizaam ging. Ik was al aan het hijgen na de eerste hindernis, maar uiteindelijk hebben we de run toch best snel gelopen. Bijna meteen aan het begin moesten we al door de modder en werden we helemaal vies. Kort daarna werden we ook weer schoon bij een waterdoorsteek. Omdat het best wel warm was waren de waterdoorsteken erg fijn om af te koelen en bij te komen (want nee, ik ging niet in superspeed borstcrawlen naar de overkant. Daar zou ik een volgende keer misschien wel tijd mee winnen;).

Er waren héél veel swingovers en die gingen eigenlijk allemaal wel makkelijk; al moest je soms wel oppassen dat je bij het naar beneden rollen niet tegen bijv de pallet aan klapte…

Nadat we de eerste drinkpost voorbij waren gelopen (zullen we wel, zullen we niet, ja, nee, toch wel, laat maar) besloten we bij de tweede wel te stoppen. Ik dacht dat ik even tijd zou hebben om uit te hijgen, maar Jara dronk haar glas in één slok leeg en liep al weer verder voordat ik überhaupt stil stond. Snel drinken is iets wat ik nog eens moet trainen, want het ging niet soepel, maar ik kon Jara natuurlijk niet laten wachten. De meeste combi’s waren niet zo zwaar, al heb ik mezelf ook niet uitgedaagd om bijvoorbeeld onder de netten langs te gaan in plaats van eroverheen. Voor de eindhindernis was ik wel een beetje bang, maar we mochten bijna de helft overslaan dus ik heb het prima overleefd.

Ik vond het een hele fijne eerste run en het geeft me wel vertrouwen in de runs, die ik na deze ervaring, zeker in toekomst nog ga lopen. Ik was trouwens niet de enige voor wie dit zijn/haar eerste run was, maar ons hele team heeft de finish gehaald en ik ben heel trots op iedereen!