ONK LSR Schipbeeksurvivalrun Bathmen

Een wedstrijdverslag van Bram Romkema

*LSR staat voor: lange survivalrun en is de zwaarste categorie

Bathmen 7 April 2024

Het open Nederlands kampioenschap LSR, een avontuur.

Het is 6:15 uur, de wekker gaat. Beetje brakkig van een altijd zenuwachtig nachtje van te voren. En ook een lichte verkoudheid die het lijf niet helemaal top laat voelen.Op weg met de fiets achterin voor Maarten, eten mee voor onderweg. Gelreepjes, powershot snoepjes, muesli repen, water en sportwater. Aangekomen op de Brink in Bathmen is het altijd gezellig. Zeker zo vroeg voor de start van de LSR. Oude bekenden, bekenden van nu en aanhang drentelen zenuwachtig heen en weer. 3! 2! 1! De eerste startgroep mag weg. De kanonnen voorop. Kicken hoe hard die gaan. Ondertussen tref ik Maarten. Fietsen check, ‘hoe wil je het?' eeh graag ieder half uur een reepje en water! Want het is echt warm. ‘En wat is je plan?’.. ja shit. Ik had van de week tegen mijzelf gezegd. ‘Ga voor je PR, ga voor onder de 3 uur. Maar ik voel mij nu meer, ‘ik knijp in mijn handen als ik het überhaupt haal.’ Antwoord Maarten: ‘Ja precies gewoon starten en dan even zien dus?’ Jup!

En dan langzaamaan mag ik het startvak in. De eerste hindernis is gelijk na de start een swingover. Gevolgd door een klautering door een vrachtwagen trailer. 

Ik zet het op een lopen. En ik merk, de kop zit niet lekker en mijn benen voelen zwaar. Ik ga veel te hard. Het is warm en ik krijg snel dorst. Ik moet blijven drinken. Ik vraag aan mijzelf, hoe ga ik dit volhouden? Ik voel mij niet lekker. Ik merk dat ik tegen mezelf aan het zeuren ben en hoor Maarten amper. Die roept braaf tussentijden en afstanden. Ik merk dat ik echt te snel ga, oké even tempo eraf dus. Rustiger rennen, makkelijker en soepel gaan klimmen en bidden op een waterdoorsteek voor wat verkoeling. Gelukkig kwam bij hindernis 19 of 20 de sloten loop, Heerlijk! Pas toen gingen mijn mondhoekjes wat omhoog. En toen merkte ik eigenlijk pas op dat ik tussen alleen maar shirts van startgroepen die eerder zijn gestart liep. Ik ga dus knetter lekker! De korte touwtjes heerlijk doorheen, pakplanken, het trainingsterrein met allerlei gekke hindernissen, soepel en lekker geklommen. Ik was er weer en kon weer genieten. Heerlijk zonnetje, Maarten mee op de fiets en heel veel toffe hindernissen! Na 32 hindernissen gingen we weer over de Schipbeek met een apenhang. Daar hadden we 10km gehad en begon de route terug naar Bathmen

Omdat Maarten met de fiets terug moest fietsen naar het bruggetje bij hindernis 24 miste we elkaar langs de Schipbeek, pas in de laatste 4 kilometer kwamen we elkaar weer tegen. Net na de geweldige kraanhindernis zag ik Maarten weer. Maar ja, iets met venijn… en staart… Maarten en ik riepen naar elkaar ‘lekker we zijn er bijna!’ Had ik het maar niet geroepen. 

In het laatste stuk zit altijd ergens iets… 

Hindernis 51, inklimmen, zijwaarts verplaatsen in touw, kort touwtje, triangel, brandweerslang met voetklem, kartbandje op armen, dik touw met voetklem, veter met voetklem, touw touw touw voetklem, einde. Nu denk je misschien, hoe onthoudt je dat? Nou deze hindernis 51, was ook hindernis 52, 53, 54, 55 en 56. Ik heb hem goed geoefend.

Pff dat deed even pijn. Maar het was wel gelukt. De laatste lange apenhang, blokje hout sjouwen en doorhakken. Op naar de eindhindernis. Wat was het eindresultaat? Mezelf beter leren kennen en een persoonlijk record gelopen. 2 uur en 53 minuten. En daar ben ik heel blij mee!

Ik wil Maarten bedanken voor de steun en trapjes onder mijn... Het biertje achteraf smaakte heerlijk op het terras! Wat een weertje, dik genoten en heel gelukkig. Nu even de lakschade opnemen en herstellen. Het was een mooie NK LSR Schipbeek survivalrun editie.

Groeten Bram. 

Wil je Bram in actie zien? Kijk dan hier zijn videoverslag:

Survivalrun Zeist - verslag van Lotte

Vandaag is het zover, de Survivalrun in Zeist, dwars door de prachtige bossen. Voor de leden van Kracht is het een run dichtbij huis! We zijn met maar liefst 20 leden aanwezig, verspreid over vijf verschillende categorieën. Vorig jaar nam ik deel aan de vijf kilometer, maar deze keer ga ik de uitdaging aan met het 8 kilometer lange BSR-parcours.

Hoewel het weer druilerig is, hangt er toch het typische survivalrun-sfeertje in de lucht. "Perfect survivalrun-weer" zeggen ze dan.

Het startschot klinkt om 13:10 en ik begin aan de startcombi. Het zagen gaat traag, maar al snel ga ik redelijk vlot door de eerste hindernissen. Na een tijdje kom ik aan bij de Tarzanzwaai, altijd leuk om te doen. Deze hebben we sinds kort ook op onze nieuwe baan bij Kracht. Daarna ga ik door met de volgende hindernissen, van Spaanse ruiters en pakplanken tot een brede brandweerslag-swingover en apenhang met haspel. Op een gegeven moment begint al het hangen en knijpen zijn tol te eisen. Ik merk dat de verzuring begint toe te nemen, en dit terwijl ik nog maar twee derde van de race heb afgelegd. Vervolgens is het tijd voor de postmanwalk. In het midden hangt een bel die je moet laten rinkelen. Gelukkig hebben we dit tijdens de training van afgelopen week nog geoefend, dus het balanceren gaat me goed af. Ik vervolg mijn weg over de mooie bospaden en verrassende hindernissen, en merk dat mijn kracht langzaam weer een beetje terugkomt. De op een na laatste combi, waarbij je over een schot moet klimmen en onder een pallet door, kost me even moeite, maar de tweede keer lukt het me toch. De eindhindernis gaat over het zwembad. Op naar de finish! Nog even alles geven. Het eerste deel gaat soepel, met catcrawlen en apenhangen onder de banden door, maar het laatste stuk over de stapschijven gaat niet meer zo gemakkelijk.

Uiteindelijk bereik ik de finish met mijn bandje in een tijd van 02:13:12 en eindig ik als 14e bij de dames. Het is zeker niet mijn beste run, maar daarom ben ik extra blij dat ik het toch heb volbracht met mijn bandje. Na de wedstrijd kijk ik naar mijn trainingsmaatjes die vastberaden de laatste hindernissen trotseren. Voor sommigen is dit hun eerste run. Of ze hun bandje nou wel of niet hebben behouden, ik ben trots op iedereen!

Thorrun Zwolle

De survilvalrunners van Kracht doen inmiddels mee aan wedstrijden door heel Nederland. Ze lopen mee in de verschillende klassementen. Afgelopen week ging Kracht naar Zwolle, de ThorRun. Dat bleek een succes te zijn! Onze trainer Sebastiaan van Kan liep mee in het KSR klassement en behaalde uiteraard met bandje een mooie 55e plek. Met zijn tijd 01.47:11, haalde hij 922 punten binnen voor zijn klassement. Lotte van Drunen, die dit jaar mee loopt in het BSR klassement liep ook mee. Lotte staat na vier wedstrijden, voorlopig vierde in het klassement en dus was de ThorRun opnieuw een belangrijke wedstrijd.

Lotte liep een goede wedstrijd en kwam de hindernissen goed door. Ze finishte op een mooie achtste plek met een tijd van 01.56.07 en kreeg daarvoor 960 punten.

Roy Joanne Tim en Flore liepen ook mee en brachten bandjes mee naar Nieuwegein!

Joanne werd 9e op de 9km en Roy 11e op de 9km. Super goed gedaan. Ook Pim behaalde de finish met bandje en schreef speciaal voor deze blog een verslagje:

Verslag geschreven door Pim Smit:

In een zon overgoten Zwolle staat Viking Thor ons schaterlachend op te wachten. Met zijn gigantische hamer en zijn ruige voorkomen geeft hij aan dat dit geen gemakkelijke race gaat zijn. Het enige wat wij kunnen doen is naar hem terug lachen en ons klaar maken voor de strijd. Het startterrein is gigantisch en met verbeten gezichten zien we de eerste lopers al over de finish komen. We zien hoe Sebastian de man met de hamer lachend verslaat en juichend over de finish loopt. Dan is het mijn beurt samen met Joanne verschijnen wij aan de start, de spanning is om te snijden en na een korte instructie sprinten we weg.

Wat ze ons ook vragen we bijten ons erin vast, we zagen planken, schieten pijlen, swingen over balken, het zweet loopt al snel van mijn voorhoofd. De lange apenhangen leiden ons over brede sloten en op het laagste punt van het touw zak ik in het ijskoude water en met het gevoel dat ik leef klim ik verder. Op het moment dat ik het zwaar krijg denk ik: ' elke hindernis brengt mij dichter bij de finish en elke stap die ik zet komt ik dichterbij.'

Het parcours blijkt lang en zwaar maar met een opgeheven hoofd en heel veel trots, verzuurde spieren en blauwe plekken kom ik met bandje over de finish! Ook de andere krachtpatsers Tim, Joanne, Roy, Lotte, Sebas en Flore hebben de laatste hindernissen beklommen. Zo gaaf! Het was een fantastisch dag en via deze weg wil ik de complimenten geven aan de organisatie en vrijwilligers. Zonder hun had ik niet zo'n geweldige dag. Bedankt Thor!