Wat gaaf dat er zóveel enthousiaste jeugd bij ons wil komen trainen! 💪
De afgelopen tijd is onze jeugdgroep flink gegroeid, en daar zijn we supertrots op.
Om de kwaliteit en veiligheid van onze trainingen te kunnen blijven garanderen, hebben we besloten vanaf vandaag een ledenstop voor de jeugd in te stellen.
Deze ledenstop geldt voor drie maanden. In die periode leiden we nieuwe jeugdtrainers op en blijven we actief zoeken naar extra begeleiders. Zodra er meer trainers zijn en we weer voldoende ruimte hebben in de groepen, gaan we natuurlijk graag verder met nieuwe aanmeldingen. Wil je jouw kind toch alvast aanmelden? Dat kan! We plaatsen nieuwe aanmeldingen op een wachtlijst, zodat we je direct kunnen informeren zodra er weer plek is.
Bedankt voor jullie begrip en enthousiasme samen houden we de trainingen leuk, veilig en krachtig! 💥
Een wedstrijdverslag geschreven door Joanne Nijzink
Het is alweer een week geleden dat ik de survivalrun in Ede heb gelopen. Een week geleden dat het bandje mee naar huis ging en dat ik op het podium mocht staan.
Dit seizoen is het plan om minimaal zeven wedstrijden in de BSR te lopen, met als aftrap de run in Ede. Het was een heerlijke dag, blauwe lucht, een zon die schijnt en verschillende “Kracht-genoten” die zich klaar maakte voor de start en waar we nog even hebben bij gekletst.
Ik mocht beginnen met zagen van een balkje. Deze ging redelijk snel door waardoor ik als ongeveer 5e van de groep kon beginnen met het rennen naar de volgende hindernis.
Bij de apenhang onder de brug door haalde ik de eerste persoon in en moest ik iets in de versnelling richting het terrein van Survivalrun Ede. In de eerste combinatie wist ik de andere twee dames in te halen. Vanaf daar had ik nog één iemand voor mij, Anke Jongmans. Anke heb ik de gehele verdere run voor mij gezien en af en toe kwam ik dichtbij tijdens het klimmen in een hindernis. Maar helaas moest ik het afleggen op haar looptempo.
Op het podium v.l.n.r. Joanne - Anke - Lianne
Er volgde verder een toffe run waarbij ik mocht kanoën, lekker door het water mocht lopen en een stukje door een maïsveld mocht rennen. Ik had wat moeite met een swingover waarbij ik over een balk moest die ernaast hing, het uitdrukken werd hierdoor wat lastig maar dit is uiteindelijk toch gelukt. Bij de eindhindernis werd ik aangemoedigd voor verschillende vrijwilligers en Kracht-genoten. Helaas was, toen ik de bel wilde luiden, de bel kapot en mocht ik alleen met een touwtje zwaaien.
Joanne in de eindhindernis.
Uiteindelijk mocht ik met een tijd van 1:27:57 mijzelf tweede onder de vrouwen noemen met iets meer dan 1 minuut verschil. Het moest even landen maar uiteindelijk ben ik best wel een beetje trots! Ik vond het een toffe run. Deze run was ooit mijn eerste serieuze survivalrun en het zal vast niet de laatste keer zijn dat ik Ede ga lopen.
Een wedstrijdverslag geschreven door Sander Nederhof:
Na 1,5 jaar met mijn zoon door het land te zijn gereden om hem aan te moedigen voor de
wedstrijden was het nu mijn beurt voor een run. Maarten heeft me zo gek gekregen om ons
samen in te schrijven voor Wesepe, omdat dit quote van Maarten “de mooiste run van het
jaar is”. Ik heb natuurlijk geluisterd naar deze wijze woorden en ons als koppel ingeschreven. Vol goede moed stap je ’s ochtends in de auto. Nog even controleren of je alle spullen hebt, ook die van mijn zoon. Netjes broodjes voor hem gesmeerd, maar uiteraard voor mezelf
vergeten. Daar aangekomen voor het eerst ook jezelf aanmelden wat ook een gek gevoel is,
omdat je dit normaal voor je zoon doet.
Maarten & Sander bij de finish!
Eerst startte mijn zoon, die liep zijn eerste wedstrijd in de categorie 12 – 14 jaar.
Ook spannend, omdat hij niet wist wat hij kon verwachten. Maarten was ondertussen ook aangekomen, want hij ging nog meefietsen met een ander jeugdlid, Eithan.
Toen was het tijd om om te kleden. Shirt aan, bandje om en samen met Maarten warmlopen.
Beetje rekken en strekken en toen het startvak in. Wachten op het fluitje en gaan met die
banaan. Eerste hindernis een 'swingerover' over een dikke balk, daarna een lang stuk onder
een net door kruipen en toen het bos is. De start was lekker, lopen ging soepel. Zin in!
Verticaal net, die blijft lastig, weer rennen en toen een combi. Looptempo was goed,
hindernissen ook. Even lekker door het water, want stiekem was het toch wel warm. Daarna
een lang stuk hardlopen voordat we weer bij een water hindernis kwamen. Daarna een
swingover waarbij ik aan de verkeerde kant van de knoop stond. En ja, dan is het toch wel
lastig. Op naar het bos waar ze duikelrekken hadden neergezet. Na een stuk over 4 wordt je dan toch wel duizelig. Daarna een lastige combi met triangels op een los touw en vanuit daarin de apenhang. Na drie keer proberen om in de apenhang te komen en daarna een gouden tip van Maarten, maak nou gewoon een voetklem, uiteindelijk gelukt. Poeh, die armen worden nu toch wel zwaar. Op advies van Maarten ging het looptempo naar beneden om meer rust te creëren tussen de hindernissen. Nog even zwoegen bij een paalswingover, een lange steigerpijp en toen op naar de eindhindernis. Ik was kapot. Onderlangs de balk en daarna onderlangs de autobanden. Ik wist niet meer wat boven en onder was. Uiteindelijk met hulp van Maarten het laatste blokje gedaan. Over de balk en rammen met die bel. Tjee…wat is deze sport zwaar. Daarna zeker een half uur op een bankje gezeten om te herstellen. Volgende keer niet vergeten om eten mee te nemen. Na een erg koude douche en een biertje met Maarten op naar huis om toch na te genieten van de prestatie.
Bedankt Maarten voor je support onderweg en natuurlijk ook van mijn zoon die ons heeft
aangemoedigd bij de eindhindernis en heeft bijgestaan met tips en trucs. Nou kan hij niet
_edited.png)
