Verslag survivalrun Hang-On Doorn

Door: Kim de Weert, moeder van Lola en Jasmijn van Dorst

Onze eerste run:

Voor Lola (14) en Jasmijn (12) was de Hang-On-Run in Doorn hun eerste run.

Vlak voor de zomervakantie dit jaar zijn ze bij Kracht gestart. Ze vonden de

groepsrun een feest. ‘Hoe gaat zo’n run? Wat kunnen we verwachten?’ Dat vonden Lola en Jasmijn wel fijn om te weten. Daarom bekeken we thuis al het parcours op de website van Hang-On en wedstrijdfilmpjes van Kracht op YouTube.

Jasmijn en Lola starten samen met de andere Krachtpatsers aan hun 5km survivalrun.

De Kracht-groeps-app ging los op de dag van de run. Foto’s van kinderen die in de auto zitten, enthousiast onderweg naar Doorn. Ook wij stapten in de auto, met zijn viertjes, want als ouders wilden Peter en ik allebei graag bij de eerste run zijn. Bij aankomst op camping RCN Het Grote Bos, bleek alles heel goed georganiseerd. We volgden vanaf de parkeerplaats de felrode bordjes naar de start.

Tussen de kraampjes met chocomelk en hamburgers, stond een grote tent waarin

alle Kracht-leden zich verzamelden. Sommigen hadden ’s ochtends al een wedstrijd

gelopen. Lola en Jasmijn deden mee aan de groepsrun in de middag. Ze kregen

allebei een paars T-shirt met nummer 1814 en niet te vergeten: hun polsbandje dat

doorgeknipt kan worden als je een obstakel niet haalt. De muziek galmde uit de speakers en de groep warmde zich gezamenlijk op. Zelf zocht ik ondertussen alvast naar de start van de fietsroute, die naast het parcours zou lopen. Die was iets minder goed aangegeven.

Bij de start stond een grote klok en na gezamenlijk aftellen startte groep 1814 om

precies om 14.09 uur. De rookkanonnen gingen aan en door het rookgordijn rende

de groep hard het bos in, op weg naar de eerste obstakels.

Het parcours van 5 kilometer bestond uit lange stukken rennen en dan weer een stuk

van meerdere obstakels bij elkaar. Peter en ik sprongen samen op één fiets naar een

stuk waar veel hindernissen stonden. Groep 1814 kwam daar al snel aan en ging soepel

over alle hindernissen heen. Als groep mochten ze sommige obstakels overslaan en ze

wachtten netjes op elkaar. Al fietsend ben ik zelf halverwege de fietsroute kwijtgeraakt en heb maar van het prachtige bos en de rust genoten. Peter bleef rennend bij de groep en zag de meiden ook nog boogschieten en een bal tegen een ton aangooien. Wat een heerlijk

veelzijdige sport! Bij de finish kwamen we weer samen. Daar deden de meiden een laatste apenhang, liepen langs de jury om hun polsbandje te laten zien en trokken heel blij en nog redelijk fit aan de finishbel.

Lola en Jasmijn vonden de groepsrun geweldig, een feestje, de sfeer was top, het

groepsgevoel fijn. Het was een hele leuke eerste kennismaking en een goede

voorbereiding voor hun eerste echte wedstrijd in Gendringen op 31 januari.