top of page
d54a6998_51679584850_o.jpg
Logo SRVKracht - wit (1)_edited.png

Wedstrijdverslag van Joanne Nijzink


29 september 2024, de dag van de Tuxis Edes Best Run. Waar de dag begon met een flinke dosis zenuwen, eindigde die in een gevoel van trots. Ik hoop dat ik dit gevoel met meerdere leden van kracht mag delen. 


De dag begint met het aanmoedigen en “uitzwaaien” van de fanatieke jeugdleden en Bas, die BSR loopt dit seizoen, die al snel uit het zicht verdwijnen. Al kletsende loop ik het terrein over om toch even te kijken wat de eindhindernis voor ons in petto heeft. Ik kijk nog even snel, via de app naar het parcours. Na wat warm lopen begint mijn run dan toch ook echt. Mijn warming-ups voor een run zijn eigenlijk altijd de meest slechte warming-ups; beetje heen en weer rennen, draaien / zwaaien met de armen en daar blijft het ook vaak wel bij. Tot nu toe heeft het gelukkig nog geen problemen opgeleverd.

We starten met ouderwets zaklopen gevolgd door wat lage balkjes op de grond waar we onderdoor moeten. Ik ben redelijk snel weg en weet de eerste hindernissen snel door te komen. Halverwege sluit Boudewijn die in hetzelfde tijdvak startte, aan. Na een halve kilometer door de sloot te moeten lopen stuiten we op een hoge, gladde muur die we moeten passeren. Ik zeg nog “ah, deze hoeven we vast niet te doen!” Helaas…we vragen nog hoe de pro’s hem doen en besluiten hun techniek maar toe te passen. Beide in 1x erover heen. Beide rennen we met bevroren voeten verder richting de apenhang over het water. Niet zomaar een apenhang maar een waarbij ze in het midden een brandslag bevestigd hebben. Ook deze weten we te behalen en ik zie Boudewijn iets op mij uitlopen. 

foto: Eric Beatse, de Kiekjesdief + enkele foto's gemaakt door Kracht.


Op het trainingsterrein van de survivalrun in Ede, moesten we een paar combinaties klimmen. Voordat ik verder kon naar de eindhindernis heb ik een strafrondje moeten lopen. Uiteraard omdat ik mis schoot met boogschieten. Hierna mocht ik door naar het finishterrein. De eindhindernis bestond uit: kartbandjes, Beltrumselus boven een waterbassin, een verticaalnet en enteren. Deze hindernis werd gevolgd door nog een combi: swingover-lussen die wij bij Kracht “Damian” lusjes noemen en een apenhang. Voor de wedstrijd keek ik erg op tegen de hindernis met kartbandjes maar deze ging wonderbaarlijk heel soepel. De rest verliep na wat inspanning ook erg goed. Tegelijk met jeugdlid Jayden ging ik door de eindhindernis. Hij klimt en rent snel naar de finishbel en ook ik mag de bel luiden! 



Ik heb de run in 1 uur en 42 minuten uitgelopen. Vorige jaar deed ik over dezelfde run nog meer dan 4 uur, dit met bloed, zweet en tranen. Dit laat maar weer eens zien wat een jaar aan consistentie en plezier in trainen kan opleveren. Na de run ontvang ik een bericht van Sander met het nieuws dat ik blijkbaar op de eerste plek geëindigd ben van de groep dames die de recreanten zwaar categorie liepen. Stiekem ben ik hier wel trots op! Net zoals ik trots ben op de prestatie die iedereen die dag heeft neergezet. Zo hebben sommige leden van Kracht hun eerste run gelopen, anderen zijn begonnen in een nieuwe categorie en velen hebben hun bandje weten te behouden. 

(noot van de redactie: Joanne was ruim een kwartier sneller dan de nummer twee.)


De vrijwilligers waren weer enthousiast, zo stonden er juryleden bij een hindernis die je naam riep in plaats van je startnummer. Zo werd je persoonlijk aangemoedigd en bij lastige hindernissen werden er tips geven. Kortom; een fijne dosis aan enthousiasme wat zorgde voor weer een fijne sfeer. Om de dag af te sluiten plons ik nog even heerlijk in de 'jakoezie' (jacuzzi) die echt heerlijk warm was! 


Ik zeg: volgende jaar weer! 


Wedstrijdverslag van Inge Petter


Een thuiswedstrijd, zo voelt het, ook al ligt deze run op een uur en een kwartier rijden van Nieuwegein. Roy en ik, teamnaam: Krachtige Kwesties, staan vandaag aan de start van de Streker Oerbos survivalrun. Hier liggen mijn “roots”. Als middelbare scholier waren wij met de sportklas altijd verplicht om deze run te rennen en als ik aankom bij het parcours stroom ik meteen over van nostalgie. Maar goed, geen tijd om te dralen, we moeten aan de bak!

Inge en Roy lopen samen de koppelrun.

Destijds hoefde ik maar een fractie te rennen van de afstand die we nu gaan lopen. Gelukkig rennen we als koppel, dan is die 13 km (die stiekem 14 km was) misschien te doen? Deze afstand was zeker niet mijn idee, maar na onderhandelingen met mijn partner in crime Roy, hebben we ons daar toch voor ingeschreven. Naarmate we dichterbij de start komen word ik steeds zenuwachtiger, het eerste obstakel is namelijk een swingover met autoband over de balk! Nog nooit gedaan en ik zie mijzelf al afgaan voor de neus van het publiek, waar veel bekende gezichten in te vinden zijn. Na wat tactische tips van Roy gaan we toch echt van start en warempel, ik vlieg over de balk achter mijn (auto)bandje aan. 

Het weer is perfect voor een survivalrun en de route is goed uitgedacht. Ik begin er plezier in te krijgen. We klauteren, swingoveren, apenhangen, suppen, kajakken, boogschieten, zakspringen en triangelen ons een eind weg. Het gaat heerlijk! Maar je raadt het al; op het moment dat we dat uitspreken komen we bij de “echte” hindernissen en ik heb behoorlijk wat duwtjes, tilletjes, kontjes en aanmoedigingen nodig. Toch houden we het vol en we beginnen zelfs wat andere koppels in te halen. Na 13 kilometer en een lange apenhang (na twee pogingen) te hebben gehaald met heel veel aanmoedigingen van de jury komen we aan bij de eindhindernis. Ik ben echter na drie uur survivallen helemaal op. Roy trekt en tilt me letterlijk naar de bel, maar dan hebben we het toch echt gehaald, met bandje! Pfoe, die oerbos heeft heel wat oerkrachten in mij losgemaakt, maar over twee jaar sta ik, als het aan mij ligt, gewoon weer aan de start! 

Bij de finish met bandje!

Op zaterdag 21 september 2024 startte de 21e editie van de Nationale Sportweek.

De week begon met een sport en verenigingsmarkt op het winkelcentrum City plaza in Nieuwegein. Om onze sport meer kenbaar te maken aan het publiek deden wij ook mee.

We hadden een mooie stand op het plein en hadden onze pop-up hindernis opgebouwd om swingovers en touwklimmen te demonstreren. Leden van Kracht kwamen langs om zoveel mogelijk swingovers te maken en om flyers uit te delen. Op deze manier ontstonden er leuke ontmoetingen en spontane gesprekken over sport, survivalrun en onze sportieve gemeente. Veel andere sportaanbieders kwamen een kijkje nemen en probeerden in onze hindernis te klimmen. Niet alleen onze survivalrun-demonstraties viel in de smaak, want op het plein waren er nog veel meer toffe shows zoals dansen, theater, rolschaatsen, rugby en nog veel meer. Wethouder John van Engelen, gemeente Nieuwegein, Joggy en het team van SportID bedankt voor jullie komst en alvast een hele fijne sportweek gewenst!


bottom of page