Survivalrun-kamp 2024

Zaterdag 22 juni was het zover! Het Kracht survivalrun-kamp ging van start. Er werd al lang naar uitgekeken en met het prachtige weer kon het niet mis gaan. De jeugd begon om 09:00 uur met het bouwen van zelf gemaakte tentjes op en rond onze hindernisbaan. De meiden hadden al snel besloten om gezamenlijk een grote groepstent te bouwen. Met touwen en zeilen gingen zij onder het daknet in de weer. De jongens maakten verschillende kleinere tentjes rond de baan en maakte handig gebruik van de survivalrunbaan. Tentharingen werden met behulp van een zakmes zelf gemaakt van wat stokken. Jerrycans met water werden gevuld en het kamp werd helemaal ingericht en klaargemaakt voor een overnachting.

Omdat we met zijn allen meededen aan de OOrun, vertrokken we om 11:00 uur naar Zwolle. Van deze wedstrijd schrijft Famke een apart wedstrijdverslag, die later ook te lezen is hier op onze website. Het was erg tof om als grote groep, als onderdeel van het kamp, deel te nemen aan deze run. Een mooie afsluiter van het wedstrijdseizoen en een goede start van het weekend. De jeugdgroep werd begeleid door Fousia, Sander, Flore en Maarten. De recreatieve run was voor velen een makkie en daarom liepen de Krachtboys Damian, Jayden Lukas en Eitan flink voorop. Niet ver daarachter liepen de meiden Famke en Jara gevolgd door de rest van de groep. Toen de hekkensluiters Maarten en Fousia als laatste over de finish kwamen werden ze luidkeels aangemoedigd en toch dwingend verzocht om sneller te klimmen om alsnog een goede groepstijd neer te zetten. Zo bleek iedereen toch fanatieker te zijn dan vooraf was bedacht. Na de run gingen we terug naar het kamp waar iedereen even kon chillen en spelen. De groep ging daarna lekkere pannenkoeken eten en het kampvuur werd aangestoken.

Na het eten gingen we met de kajaks het water op en werden er verschillende spellen gespeeld. Trainer Jan kwam ook gezellig naar het kamp en ging het spel het Kubbs spelen. Toen de avond alweer bijna voorbij was en de zon bijna onder ging verzamelde de groep zich rond het kampvuur. Tijd voor een potje "weerwolven"! Onder begeleiding van Maarten veranderde het survivalteam plots in het dorpje wakkerdam en slopen er in de nacht gevaarlijke weerwolven het dorp in. Fanatiek werd er uitgezocht wie er een dubbelrol had en er ontstond een zoektocht die de gemoederen nog lang bezig hielden.

Na het potje weerwolven gingen we hotdogs eten en maakten we zelf marshmallow stokken om deze boven het vuur warm te maken. Al snel was het helemaal donker en werd het bedtijd. Na een lange dag, een pittige survivalrun en omdat iedereen lekker laat mocht opblijven lag de groep al snel lekker te slapen. De volgende ochtend was Hayden er vroeg bij! Om 06:15uur zat hij al in de kajak te spelen op het water! Gelukkig kon de rest van de groep iets langer uitslapen, maar niet te lang want om 09:00 uur begon de groep aan ochtendsport! Na het ontbijt ging de groep even de beentjes strekken en lekker klimmen op onze survivalrunbaan. Omdat het zulk lekker weer was werd er na de training opnieuw gespeeld in en op het water. De kajaks werden onafgebroken gebruikt en al snel had iedereen een nat pak!

Helaas kwam er ook een einde aan ons kamp en hebben we gezamenlijk alles opgeruimd. Om 12:00 uur kwamen de ouders de kinderen weer ophalen en gingen ze moe en voldaan weer naar huis. Maar uiteraard niet voordat we allemaal nog lekker een ijsje hadden gegeten. Terugkijkend naar de eerste editie van het survivalrun-kamp zijn we erg tevreden. De groep heeft veel plezier gemaakt met elkaar en daarom is het kamp voor herhaling vatbaar. Voor sommige kinderen was dit een eerste kampeer ervaring en hoe gaaf is het dan om direct je eigen tent te mogen bouwen. Het was leerzaam, gezellig, sportief en erg tof om samen op kamp te gaan. Volgend jaar weer!

Verslag survivalrun Dronten

Een wedstrijdverslag geschreven door ons jeugdlid Damian Vredenburg

Het terrein en de omgeving

Om 08.30 uur samen met mijn ouders en broertje Jayden in de auto, wat voor mij toch best vroeg is. Net voor de start van Sebastiaan komen we aan op het plein bij de start/finish met de eindhindernis. Alles is omringd door winkels. Nadat we Sebastiaan hebben aangemoedigd bij de start, kan ik mijn shirt ophalen in een theater met een bioscoop. Vervolgens ben ik warm gaan lopen en warm zien te blijven want het is niet echt warm.

En natuurlijk ging ik voor de start traditiegetrouw op de foto samen met Lukas en Jayden.

De wedstrijd

Om 10.34 uur startte ik samen met Lukas Edens in de categorie JSR 12-14. Bij de start moeten we gelijk zagen. Wij hebben een kleinere balk om te zagen dan de hogere niveaus. Na het zagen moeten we over alle opeenvolgende balken die horizontaal op een hek lagen, zelf vond ik dat wel makkelijk gaan. Op een gegeven moment kom ik bij een houten box

(ik noem het de muizenval). In de muizenval moet ik kruipend zigzaggen terwijl er ongeveer 8 andere mensen voor en achter me lopen te irriteren. Na de muizenval moet ik onder alle balken door, door waterige modder, terwijl alle balken steeds lager gaan zodat je met je hele lichaam door de modder moet. Weer een stukje lopen en onder een net omhoog om op de brug te komen. Tegen de tijd dat ik bij het water aankom, ben ik al smeriger dan ooit. Na de brug loop ik naar het thuisparcours van de survivalvereniging van Dronten. Daar doe ik een paar hindernissen en loop weer verder. Tot aan dat stuk loop ik slecht en ben ik al moe. Gelukkig gaat het daarna beter. Ik loop een beetje totdat ik bij een schot oefening kom. Ik moet apenhang, onder het schot door (kratten van de grote  Flevosap), en weer apenhang.

Zagen bij de start

De hindernis met de Flevosap-kratten

Het eerste stuk water

Na een stuk lopen en een aantal hindernissen ben ik op dreef en moe tegelijkertijd. Dan, dan kom ik bij het eerste stuk water. Het is de hele dag al koud met een zon die niks nuttigs doet op mij verblinden na. Ik moet het water in en een klein stukje zwemmen tot de apenhang. Op de apenhang zie ik: groen, oranje, blauw, meer blauw en nog meer oranje. Wat een mensen! Ik ga de apenhang op maar de balk die steun geeft is erg glad dus donder ik bijna naar beneden. De apenhang is lang, heel lang. De apenhang hangt ook niet helemaal recht, maar buigt naar beneden door het water heen. Op een gegeven moment ben ik het touw kwijt en ga maar zwemmen. Ik lig inmiddels een stukje voor Lukas, die is bij deze hindernis zijn bril kwijt raakt. Gelukkig is de bril weer teruggevonden op het moment dat Jayden later op de dag tijdens zijn recreatieve run bij deze hindernis voorbij komt en komt de bril alsnog mee terug naar Nieuwegein.

Het 2e stuk water + eindhindernis

Het 2e stuk water is een stuk minder diep. Ik moet dan het water in en naar de swingovers zwemmen. De swingover is een ladder die zo glad is, ik pleur 1x bijna naar beneden. Gelukkig kom ik eruit en kan ik door. Ik kom dan uit bij zit-schotels. Die dingen hangen net een millimeter boven de grond. Ik moet en zou erop zitten. Dat werkt niet want als ik naar de volgende wil sta ik al op de grond. Daarna kom ik weer in het centrum. Daar doe ik de eindhindernis. Ik moet met een voetklem in de pakplankjes. Vanuit daar ga ik in een apenhang (alweer) die schuin afdaalt. Daar mag ik op de grond. Daarna moet ik over-onder doen zonder de grond aan te raken. Na de hindernis maakt ik een half rondje door fonteinen in de grond. Nu kom ik in deel 2 van de eindhindernis. Startend met hangbalkjes waar ik overheen mag. Daarna lianen en stapbanden. Aan het eind van de stapbanden moet ik over de balk.

Damian snelt zich door de hindernissen.

Einde en conclusie 

Ik finish met bandje in een tijd van: 1 uur 0 minuten en 32 seconden, helaas net niet onder het uur!  Lukas en Jayden finishen allebei in een tijd van 1 uur 10 minuten en een paar seconden. Allebei ook met bandje. Dan is er even verwarring omdat ik volgens de lijst met voorlopige uitslagen een hindernis heb gemist en mijn bandje kwijt ben. Blijkbaar heb ik mijn bandje niet goed laten zien tijdens mijn finish, maar omdat ik live kan laten zien dat ik mijn bandje toch echt nog om heb wordt dit snel gecorrigeerd. Mijn mening over de wedstrijd:

Het is een leuke wedstrijd, met aardig wat variatie, maar wel een saai stuk door de stad.

Damian opweg naar de finish, de eindhindernis van Dronten

Verslag survivalrun Eindhoven

Een wedstrijdverslag geschreven door Flore Wassenberg:

Op 8 juni was het zo ver, de survivalrun in Eindhoven. Voor mij was het voor het eerst dat ik een survivalrun in Eindhoven liep en dat terwijl ik in de omgeving ben opgegroeid! Ik woonde in Waalre en ik zat op de middelbare school in Eindhoven, dus ik ken de omgeving goed. De jaren hiervoor had ik vaak de focus op kwalificatieruns om m'n wedstrijdlicentie te halen. Omdat deze wedstrijd lang geen licentiewedstrijd was had ik daardoor ik nooit eerder Eindhoven had gelopen.

Ik wilde graag eens een BSR wedstrijd lopen omdat ik een paar KSR runs had gelopen zonder het behoud van een bandje en omdat ik een tijdlang een blessure had waardoor ik er even uit lag. Deze BSR categorie was voor mij de eerste keer. Ook Lotte liep de BSR dus konden we samen in deze wedstrijd strijden.  

Flore (links) en Lotte (rechts) samen voor de start.

We ontmoette elkaar op het startterrein en praten elkaar nog wat goede moed in. Lotte startte tien minuten eerder dan ik, dus ik zei nog tegen haar: "Zolang je mij maar voor blijft, dan gaat het goed!" Nu had ik niet verwacht dat ze dat zo letterlijk op zou nemen en alles eraan ging doen om zo snel mogelijk te gaan en mij voor te blijven. Misschien had mijn opmerking wel bijgedragen aan de snelheid want Lotte finishte als tweede bij de dames, wat een topper!!

De run startte en ik merkte gelijk al dat het best warm was. De wolken bleven nog even weg, waardoor we de hele run in de volle zon hebben gerend. Na ongeveer een kilometer zag ik mijn vader, die op de fiets met mij mee ging en mij goed kon aanmoedigen. Daarnaast is hij ook een goede fotograaf. Het is dan ook extra leuk om achteraf mooie actiefoto's van jezelf te zien. Na een wat makkelijke hindernis over het water (we mochten alles bovenlangs) moesten we vier verschillende swingover achter elkaar doen. Ik merkte daarna dat mijn hoofd toch wel last had van de warmte, dus ben ik snel naar mijn vader gegaan om even wat water over m'n hoofd te kunnen gooien. Toch wel erg handig zo iemand in de buurt, het eerste waterpunt van de run liet toen nog 1,5 kilometer op zich wachten. Na wat afgekoeld te zijn ging de run erg lekker, af en toe wel wat nare combinaties, maar ook die redde ik in een keer. Als je dan wat mede BSR'ers inhaalt voelt dat mede doordat ik in de laatste startgroep gestart was, altijd goed . Boogschieten was helaas niet raak, dus dan maar een strafrondje. Ongeveer op de helft van de run was er weer een combi, die begon met een brandweerslang-apenhang en daarna zo'n hindernis met een losse stok waarbij je hupsend vooruit moet. (zie foto)

De hups en schuif stok!

Toen ik deze hindernis zag zakte de moed mij al in de schoenen. De laatste keer dat ik deze hindernis had geklommen was ongeveer drie jaar geleden bij een obstaclerun, georganiseerd door Defensie. Ik ben toen uit de hindernis gevallen, plat op m'n rug. Bij dat incident werd de lucht in één keer uit mijn longen gedrukt wat een best angstige situatie was. Bij het zien van deze hindernis kwam de herinnering direct weer boven. Nadat ik nu de situatie even had geobserveerd en nadat ik enkele tips had gekregen (armen goed breed houden) wilde ik het proberen. Ik ging hangen, "1.2.3, hups!". Ik kwam misschien een centimeter vooruit want echt de lucht in ging ik niet. Ik dacht als dit de snelheid is hoe ik dit ga doen en als ik niet de durf heb om echt omhoog en vooruit te hupsen, gaat het hem niet worden. Met het oog op dat ik niet nog eens zo'n nare ervaring van zo'n val wilde meemaken heb ik toen toch maar besloten op m'n bandje in te leveren. Dat was balen, want ik had me echt voorgenomen om de run uit te lopen. Ik zag een andere dame die ook daar haar bandje inleverde vanwege angst die ze had, waardoor ik toch een kleine beetje geruststelling had dat ik niet helemaal de enige was. Daarna ben ik toch gewoon alle hindernissen blijven klimmen. Ik wilde mezelf bewijzen dat ik dit kan en met het uitlopen van de run kon ik een soort test lopen om te kijken op welk niveau ik zit.

Zo kwamen we weer vier verschillende swingovers tegen met direct daarna de 'zenuwspiraal'. Dat is zo'n spelletje waarbij je met een ring om een metalen staafje moest en die niet mocht raken.

Ben jij net als Flore rustig genoeg om de 'zenuwspiraal' te bedwingen?

Met trillende handjes door alle inspanningen dan toch ineens zo'n behendigheidsoefening doen is wel een uitdaging. Je mocht het drie keer proberen en anders moest je een, wat ze zeiden, erg lange strafronde lopen. Gelukkig was het mij in de tweede poging gelukt. We kwamen nu wat meer op het terrein waar ik vaker ben geweest, bijvoorbeeld tijdens GLOW wat elk jaar in november in Eindhoven plaatsvindt. Toch leuk om op herkenbare plaatsen te klimmen. Richting het einde was er een lange apenhang met een tonnetje ertussen.

Een apenhang met een lastige ton in het midden!

Gelukkig hebben wij deze hindernis ook op het trainingsterrein van Kracht, dus deze had ik al eens geoefend. Op dat moment merkte ik dat de verzuring in mijn armen wel heel erg aanwezig begon te zijn. Met pijn en moeite en met goede aanmoediging van de jury en mijn vader, had ik de overkant bereikt. Door de verzuring moest ik nog eens stukje catcrawlen want ik vertrouwde mijn armen niet meer. Daarna kwamen er nog twee grotere hindernissen, eentje met veel apenhang en onder een schot door en nog een rij lianen met daarna 'slappe zakken'. Hier moet ik eerlijk toegeven dat ik ze niet helemaal heb genomen zoals de bedoeling was, want ik raakte tussendoor toch even de grond (wat normaal natuurlijk niet mag als je nog je bandje hebt). De laatste hindernis voor de bel was een schot waar je overheen moest. Hier stond Lotte al met haar medaille te pronken en mij aan te moedigen om met mijn laatste energie er overheen te komen.

Daar was dan de bel en de finish!

Na een ijsje te hebben gegeten, ben ik gezellig samen met Lotte teruggereden naar Nieuwegein. Tijdens de rit hebben we gezellig kunnen kletsen over de leukste en vervelendste hindernissen van de run. Ik vond het een erg leuke run, misschien niet de mooiste qua natuur maar de run had voor mij wel leuke bekende plekjes op het TU/e terrein.

We hebben genoten en dat is toch het belangrijkste!

Flore in de catcrawl