Wedstrijdverslag van Jasper.
Survivalrun Utrecht
Na ongeveer een half jaar survivaltraining leek het mij leuk om een keer aan een wedstrijd mee te doen, samen met Mark. Ik wist niet zeker of ik het zou halen, maar ik ging er wel voor. Pas na de wedstrijd kwam ik erachter dat het niet eens een kwalificatiewedstrijd was…
Er zouden aardig wat krachtleden meedoen aan de run, dus konden we elkaar aanmoedigen bij de start. Daarnaast had ik wat familie opgetrommeld om te komen kijken en zo had ik een mooie fanclub bij me.
Na een uurtje voorbereiden en anderen aanmoedigen mocht ik beginnen. Mark en ik renden er lekker vandoor, terwijl we tegen elkaar zeiden dat we rustig aan moesten doen. Er was ons al vaak verteld dat het venijn hem altijd in de staart zit bij een wedstrijd. Toen bleek al snel dat een van de eerste hindernissen de kaboutertouwtjes waren. Die was al vrij pittig. Ook rond de 10e hindernis, een overpakvaria, bleek dat het niet alleen aan het eind zwaar zou zijn. Ik had hem gelukkig in de tweede poging gehaald en daarna rende ik alleen door. De meeste oefeningen gingen vrij soepel en het tempo zat er lekker in, totdat ik bij de eindhindernissen kwam. Er stond een grote combinatiehindernis klaar en mijn armen waren na twee uur wedstrijd al aardig verzuurd. Na elk deel van de oefening nam ik voldoende rust om de volgende te kunnen halen. Bij de laatste oefening stonden mijn vrouw en dochter me nog aan te moedigen, maar helaas is het niet gelukt. Na tien pogingen was al mijn kracht uit mijn armen en besloot ik mijn bandje op te geven. Daarna was het nog lekker uitlopen naar de finish, waar ik blij werd opgewacht. Al met al ging het heel erg goed en was ik tevreden met hoe ver ik ben gekomen.
Na een week spierpijn en beurse plekken over mijn hele lichaam maak ik me weer klaar voor de volgende poging in Delft. Ik voel me weer fit en het wordt lekker weer. We gaan ervoor! En hopelijk nu wel mijn bandje, want deze is wel voor een kwalificatie.
Comments