Verslag survivalrun Neede

Een wedstrijdverslag geschreven door Bram Romkema:

Neede LSR 2025

Voordat ik naar Neede ging wilde ik mij een week voorbereiden met goede nachtrust en gezonde voeding. Helaas lukte dat niet door o.a. een schoolfeest van mijn dochter, lange dagen werken en door al deze drukte minder gezond eten omdat ik minder tijd had om te koken. Het enige wat wel echt fijn was in mijn hoofd was dat Hans had aangegeven mee te willen fietsen in Neede.  Hans is een goede maat van mij, dus erg leuk dat hij meegaat.

Dus, vroeg de auto in op zondag en we tuffen half Nederland door onderweg naar Neede. Mijn Kracht trainingsmaat Roy vertelde mij dat survivalrun Neede één van zijn favoriete runs was. Ik had nog niet eerder de run in Neede gelopen dus extra leuk!

Bram Romkema liep de LSR in Neede. Foto: SBN

Nadat ik het shirt had opgehaald ging ik nog even gluren bij de eindhindernis. Pittig maar goed te doen was mijn gedachte. Triangels, korte staplus, Beltrumlus, korte staplus, lianen, touwslinger over het net eruit. Maar goed voordat ik daar zou zijn. Het start en finishterrein zag er gezellig uit, omringt door prachtige herfstkleuren van het bos en een zonnetje door de bomen. De Achterhoek op een prachtig moment. 

En dan om 10:35 uur mocht ik aan mijn LSR avontuur beginnen. Swingover-startvak, wat hordes en een rek met hordes was echt de start. Ik was als tweede weg. Begin van de lange ronde was veel lopen. Met korte hindernissen. Dan voel ik me snel goed. Maar dan weet je ook… de venijn komt nog. Hindernissen gingen soepel. Dwerglianen gelijk door korte touwen, geen zweet. Hindernis 13, Lekker. Hindernis 16 zou ‘het beest’ zijn. Een laantje van 60 meter op vooral armkracht! Prachtig gebouwd. Met sjorringen en creatieve dingen. Kicke. Maar wat een ding ook. Ennn lukte in één keer. Lekker man. Het koppie zat goed. 

Bram klimt door een van de vele combi-hindernissen. Foto: Hans

En zo reeg ik het parcours aan elkaar. Tot? Hindernis 22 denk ik. Een apenhang, net onderlangs, korte touwtjes. Ik dacht: 'ik hang even uit in het net.' maar dat duurde te lang.

Dus toch door. Floep uit de korte touwen, met als consequentie alles opnieuw.

Even rusten op het net was de oplossing. Tweede keer relatief makkelijk. En toch dat zaadje wat dan knaagt voor de tweede ronde. Want die moet straks nog eens! Een prachtige apenhang-combi met meerdere verdiepingen kwam hierna. Met een lastige touwzwaai aan het einde. Laag voet inzetten en ik haalde het net. Lekker. 

En zo regen we de grote ronde aan elkaar. Op naar ronde twee. Begint wederom met soepel klimmen en lopen. Heerlijk fijn voor mijn hoofd. Tot je weer bij de combi’s komt. De optelsom voelde ik. Hans moedigde mij hard aan bij de korte touwencombi die nog fluitend ging…

En daarna de slingercombi. Na stevig stoeien met het net, praatte Roy T mij hier ‘even’ door heen. Wat een feest om samen op te klimmen. Echt vet. Roy ging net iets harder door naar de finish. Tof man. Deze man klimt zo lekker. Tijd voor een roodshirt bij zijn rode manen. 

Laatste deel van het parcours. Apenhang omhoog. Lianen combi met veel Apenhang. Daar kreeg ik kramp in de biceps en dat deed best wel zeer. Maar we kwamen bij het eind in de buurt en dat gaf wel moed. Alles lukte steeds weer. Wat een lekker gevoel. Denkende aan Leeuwarden waar het echt, echt, echt niet wilde. Nu had ik vertrouwen en plezier. 

Hakken, stammetjes mee en op naar de finish.

Goed de finish, triangels, vinkje, staplus-ding, vinkje, lianen… kramp kramp kramp. 3x opnieuw. Maar wel halen natuurlijk. Aangemoedigd door Hans en Roy T. Lekker de slinger over het net. We zijn rond. Wat een heerlijke run! Echt van genoten. prachtig parcours door het bos. Gave hindernissen. Fijn dat het wel weer is gelukt. Geeft vertrouwen en zin in de volgende. En inmddels snap ik snap Roy want het is echt een gave run. ‘Eén van mijn favorieten.’

Een videoverslag gemaakt door Bram Romkema.