Verslag survivalrun Havelte

Een wedstrijdverslag geschreven door Joran Edens

Moederdag 2025 een dag om niet te vergeten. 

In augustus 2024 ben ik begonnen met survivalrun waarbij de basiscursus het begin is geweest van de reis in deze sport. Na een “hardloop carrière” met diverse 5 en 10km’s en halve marathons was het tijd voor wat anders. Mijn zoons Lukas en Gideon waren enkele jaren geleden al begonnen met deze sport en na vele runs door het hele land van Lukas werd ik ook aangestoken. Dat ging gepaard met ups en downs, zere ribben, overwinningen en de hoogtevrees die mij parten speelt. Onder de bezielende coaching van Maarten gaat het met stappen vooruit en wordt de sport steeds leuker! Inmiddels zijn we als gezin enorm betrokken bij de vereniging waarbij mijn vrouw Maaike inmiddels in het bestuur zit en wellicht ook in de sport gaat stappen.

Joran en Gideon.

11 mei 2025

De wekker ging op deze zondag vroeger dan normaal want de rit naar Drenthe stond op ons te wachten. Een ritje van zo’n 130 km richting het noordoosten van ons prachtige land.

Op naar Havelte, een dorp in Drenthe. Wisten jullie dat Piet Soer (1903-1935) daar vandaan komt. De piloot die met de “Pelikaan” in 1933 in een recordtijd van Amsterdam naar Batavia in NL-Indië vloog. Bij aankomst in Havelte was het zoals elke run even zoeken naar een plekje en kon de dag dan echt beginnen. Shirts halen en de schaduw opzoeken want het was al erg warm rond 10:00 uur. Lukas stond aan de start van zijn JSR 12-14 samen met zijn maatje Damian. Damian liep een geweldige wedstrijd en finishte onder het uur. 

De wedstrijd van Lukas was niet zoals hij in gedachten had. De warmte, het lange wachten bij enkele hindernissen en de lastige laatste hindernis waardoor het bandje helaas niet mee ging naar Nieuwegein. “Even Heroes Have Bad Days”

FF Ramme in Havelte!! 

Rond half twee in de middag was het dan zover. 

Gideon en ik stonden aan de start van de Ouder-Kind run. Voor ons beide de officiële eerste recreatieve run onder auspiciën van de Survivalrun Bond. Dat gevoel van eindelijk een shirt aan te hebben van een survivalrun is toch wel speciaal. Zeker als je dit mag doen met je jongste zoon. De aanloop hiernaartoe was niet altijd even consistent qua trainingen mede door persoonlijke omstandigheden en toch had ik er erg veel zin in!

En zo gingen we het gevecht aan met hindernissen en de warmte. De hindernissen verschilden qua niveau en waren soms uitdagend, zeker voor ons als beginnelingen. Banden swingovers, zandzak swingover, over een hek heen in de hoogte, daknet met swingover, enteren, touw zwaaien met swingover verticale net enzovoorts…

Een heerlijk moment was het water in en dat gaf een goede verkoeling op deze warme dag. Een van de hindernissen was de swingover met de blauwe ton. Die verloor ik helaas.

De race was een prachtig gevecht! Samen met je jongste zoon, die ook hoogtevrees heeft, groeien tijdens de wedstrijd. Elkaar aanmoedigen en helpen. De hindernissen verslaan waarvan je van tevoren dacht dat het niet zou lukken en deze toch gewoon doen!

Sommige hindernissen waren voor Gideon vanwege zijn lengte nog wat te hoog gegrepen en met mijn hulp heeft hij deze hindernissen toch gewoon gedaan. Iets om onwijs trots op te zijn! Zeker als ik zie hoe Gideon de afgelopen maanden veel van zijn angsten heeft overwonnen en met trots steeds verteld welke stappen hij weer heeft gemaakt. Het enthousiasme spat ervan af bij Gideon.

Joran helpt Gideon bij de start swingover.

We werden aangemoedigd langs het parcours door enthousiaste toeschouwers en dat was prachtig om te ervaren. Je kon merken dat deze wedstrijd hier leeft en hoeveel vrijwilligers deze dag tot een succes hebben gemaakt. De warmte op deze zeer zonnige Moederdag was erg pittig tijdens de run. Ook was het langer wachten bij enkele hindernissen en dat belemmerde soms de doorstroming. Dat mocht de pret niet drukken en na 4,5 kilometer kwamen we aan bij de finish met de eindhindernis waar een combinatie van een halve apenhang, stapbanden en staplussen op ons stond te wachten. De verzuring sloeg bij mij toe in het allerlaatste vak en toch op doorzettingsvermogen en kracht hebben we samen de finish gehaald. Al met al een prachtige dag in Havelte waar plezier en persoonlijke overwinning centraal stonden. Natuurlijk hebben nog veel te leren en te trainen in deze sport echter was dit een mooi begin!