top of page

Verslag Survivalrun Gendringen

Een verslag geschreven door Lotte van Drunen


Nog een minuut en dan begint mijn eerste KSR. Het is 0 graden, maar de zon schijnt en er is geen wolkje aan de lucht te zien. Ik neem me voor dat het oké is om zonder bandje te finishen en vooral plezier te hebben tijdens deze run. Met klimwanten aan en wat spanning in mijn lijf wacht ik de laatste seconden af. En dan klinkt het startsein.


Ik zet mijn eerste stappen op het Achterhoekse parcours, en de eerste hindernissen komen in zicht. Bij de klim over het hek glijdt iemand uit en komt met de onderkant van zijn schoen per ongeluk op mijn pink terecht. Die ligt open. Bij de eerstvolgende hindernis begint de zoektocht naar een pleister. Een van de juryleden vindt er eentje in haar auto. Dankbaar neem ik hem aan. Dan vervolg ik mijn weg met variatie swingovers en een hoge muur.

In de run zitten, zoals altijd, een aantal uitdagende combi’s, waaronder een monkeybar van niet één, niet twee, maar wel drie lengtes. Bij een andere combi hangen korte touwtjes, onderaan voorzien van knopen. Ik mag zelf kiezen hoe ik ze neem. Toch maar hupsen van knoop naar knoop om mijn onderarmen te ontlasten. Onderweg geniet ik van het heerlijke zonnetje in mijn gezicht, de koude doorwadingen waar ik tot mijn middel doorheen moet en modderige paadjes. Ook de lange apenhang over het water vind ik erg leuk, ook al hangt hij zo laag dat mijn rug net niet in het water komt. Boogschieten is ook onderdeel van deze run. Vorige week hebben we met werk een boogschietclinic gevolgd. Nu moet ik natuurlijk bewijzen dat ik het heel goed kan. Ik heb nog nooit een pijl raak geschoten tijdens een survivalrun en heb inmiddels al vele strafrondjes achter de rug. Met iets meer zelfvertrouwen dan eerst probeer ik het, maar ook deze keer mis ik. Volgende keer beter. Soms vergeet ik weer hoe mooi de Achterhoek eigenlijk is. En ja, dat zeg ik als geboren Twentenaar. Niet met elkaar te verwarren trouwens.

Lotte voor het eerst in het blauwe shirt van de KSR.
Lotte voor het eerst in het blauwe shirt van de KSR.

Tijdens het kajakken ben ik dan ook rustig aan het peddelen terwijl ik naar het landschap om me heen kijk. Eigenlijk wil ik nog even blijven dobberen. Dan kom ik bij mijn meest gevreesde onderdeel voor vandaag: hakken. Dit had ik nog willen oefenen, maar door rugpijn na een val met de fiets is dit er de afgelopen weken niet van gekomen. Ik heb nog nooit een hele boomstam doormidden gehakt en vraag me daarom af hoelang het zal duren. Het gaat niet snel, maar op het laatst toch sneller dan verwacht als hij op een gegeven moment in twee delen uit elkaar valt. Met een deel op mijn schouder en een deel in mijn shirt gewikkeld, hobbel ik naar de volgende hindernis. Het hakken hakt erin, want nu begint er wel wat verzuring op te spelen. Gelukkig zijn er nog maar een paar hindernissen te gaan tot de eindstreep. Ik besef dat er toch een grote kans is dat het rode bandje mee naar huis gaat.


Eenmaal bij de eindhindernis ga ik, nu wel op armkracht, vlot door de korte touwtjes heen. Ook het net, de slappe zakken, de paallianen en de lianen gaan nog best soepel. Op naar de bel, met bandje! Met een tijd van 01:43:04 behaal ik de 17e plek van de 31 dames. Het was een geweldige run met heerlijk weer en verrassende hindernissen. Speciaal dank aan alle vrijwilligers die me heel vaak een lach op mijn gezicht hebben bezorgd!

1 Comment


Wow Lotte! Respect voor je doorzettingsvermogen en leuk om dit verslag te lezen!

Like

© 2024 Kracht Survivalrunvereniging Nieuwegein

bottom of page