Wedstrijdverslag van Sebastiaan
Op zaterdagochtend wordt ik toch een beetje nerveus wakker, vandaag weer de eerste survivalrun na mijn schouderblessure. Zal het allemaal goed gaan met mijn schouder? Heb ik voldoende getraind? Ben ik fit genoeg? Eerst nog even met familie het zaterdagochtend ritueel, naar de markt, en dan om 08:00 uur in de auto richting Delft.
Om 09:00 uur loop ik de studentencampus op en zie ik de eindhindernis al lekker in de zon en in het zand staan te lonken. Gelukkig is deze hindernis wel gelijk aan die van vorig jaar. Vorig jaar liep ik de kwalificatierun, maar dan dit jaar de KSR.
Om 09:30 uur starten de eerste toppers met zagen en een swingover. Een kwartier later mag ik starten en begint het genieten. Mijn doelstelling van vandaag is heel blijven en het bandje behouden. Na een vliegende start ben ik al snel bij de eerste combi van drie vakken klimmen. Voor nu niets aan de hand en lekker doorlopen. Halverwege de run zijn er stiekem best al wat combi’s gepasseerd met als hoogtepunt het net in de hijskraan boven het water. Apenhang omhoog, onder het net door en weer een apenhang omlaag, wat blijft dit vet!
Dan weer terug het sportterrein op naar de survivalbaan. Hier blijken de combi’s zich op te stapelen, combi van vier vakken, 5m lopen, combi van drie vakken, 5m lopen en weer een combi van vier vakken. Pfff nu zijn mijn armen leuk verzuurd! Zal ik dan toch te weinig hebben getraind? Even rust houden bij het 'wentelteefje' over de sloot om te armen te ontspannen en toch maar mijn tempo aanpassen.
Weer opgeladen verder met de mededeling dat we nogmaals op dit stuk komen voor eenzelfde opstapeling van combi’s! Na een lekkere lus met wat hindernissen en het kabouterlaantje de verticale touwtjes. Pff die vallen mij zwaar en mijn armen zijn wederom helemaal verzuurd. Het boogschieten zorgt voor een strafloop. Wel weer een rustmoment voor de armen. Nu nog één sloot en dan ben ik weer bij het terrein met de volgende drie combi’s. De eerste vier vakken gaan redelijk, alleen even rusten op de middelste balk. Daarna de volgende vier vakken, pff die zijn zwaar en elke plekje om te rusten wordt benut om de armen los te schudden. Laatste blok op karakter en domme kracht door de ringen, touwtjes en bandjes. Nu nog maar drie blokken met als laatst de reuzenswing met een voetklem in het touw voor de swingover aan de andere zijde, yes weer overleefd!
Na een lekkere lasten loop met een stukje zwemmen komt daar toch nog een combi aan, pff houden mijn armen dit wel vol? Gelukkig mag je de route door de eerste 4 blokken zelf bepalen, even de makkelijkste route bepalen en snel eroverheen. Nog een lange apenhang en dan op naar de lianen onder de brug. Vorig jaar had ik hier zoveel moeite mee en leken mijn armen niet lang genoeg. Even goed kijken welk laantje ik zal pakken en heel soepel klim ik hier doorheen, yes alleen nog de eindhindernis!
Op het volleybalveld staat de hindernis opgebouwd, alle balken zijn nat en voorzien van schurend zand. Hup onder de balken klimmen! Auw dat zand schuurt toch behoorlijk de onderarmen. Even rust op de balk en dan de staplussen, oei dat valt tegen we moeten onder de lussen door. "Oppeppen en gaan Sebas!!" zeg ik tegen mijzelf.
Alleen de hindernis waarbij je de bierkratten moet schuiven en dan naar de bel. Na twee uur dan eindelijk gefinisht, maar de schouder voelt goed en ik heb het bandje nog.
Maar waar is mijn bandje?? De kwaliteit van de bandjes blijkt dit jaar niet zo best dus gelukkig ben ik niet de enige die hem kennelijk tijdens het lopen of klimmen is verloren. De jury geeft aan dat ik geen hindernissen heb gemist en trots verlaat ik het Strijd toneel! Wat een zware maar goed georganiseerde run! Complimenten voor de organisatie en het 0.0 biertje smaakt heerlijk in het zonnetje. Op naar de volgende run in Dronten.
Comments