Verslag survivalrun de Knipe ONK LSR

Een wedstrijdverslag geschreven door Bram Romkema

NK LSR De Knipe 25 mei 2025

De jaarlijkse goesting om een LSR uit te lopen is gegarandeerd bij een Nederlands Kampioenschap. En zo stapte ik uit bed. Op naar Maarten om de MTB achterin de auto te gooien en met een bakkie thee en stroopwafel naar Friesland te cruisen.

We kwamen tegelijk met een grote groep LSR fanaten aan op de parkeerplaats.

Een mooi weerzien met LSR lopers, maar vooral met mijn vader die al op mij stond te wachten op het start- en finishterrein. Als echte Fries moet hij dit toch meemaken en voor de tweede keer hier bij de Knipe, want vorig jaar fietste hij ook met mij mee.

Dat jaar lukte het 'Knipe' even niet zo goed en raakte ik mijn bandje kwijt. Ik heb de wedstrijd toen niet uitgelopen. Ik had voor deze wedstrijd dus extra goesting en was klaar om de unfinished business af te maken.

Er waren voor de start enkele buien en de zon scheen zo nu en dan door het wolkendek. Het weer was een beetje raar, koel en warm dus toch deed voor de start een korte thermo aan. Om 11:05 was de start en de tandjes, ik had toch zenuwen. Voor de start heb ik samen met Maarten mijn game plan besproken. Ik wou in de derde versnelling starten en dan kijken of er aan het einde gas bij kon. In elk geval knipe, want het bandje komt naar huis. Op de vraag van Maarten of ik nog ergens tegen op zag? Eigenlijk niet, ik had er zin in.

Little did I know….

Bram worstelt zich over de eindbalk na een lange combi!

Start! Ik sprint naar het balkje om te zagen. Rustig handschoenen aan, zagen! Plok. Als tweede uit de startgroep gaat het blokje in de gleuf. Wow en de rest was nog bezig. Tot zo ver het rustig beginnen. Hop naar het trainingsterrein. Flabam, over de Apenhang en hufters. Pap en Maarten nog niet te bekennen. Lusje rennen en hop weer naar het mooie trainingsterrein van survivalgroep de Knipe. Ik moest daar wel snel mijn thermo uit doen want het was eigenlijk veel te warm. Na het extra lusje hardlopen waren Papa en Maarten inmiddels aangekomen en vanaf daar konden ze weer met mij mee fietsen en begeleiden.

Ik had nog steeds een lekker tempo en na een stukje hobbelen kwam er weer een combi. Een hoog-laag apenhang en dwerglianen gevolgd door pakplanken. Jihaaa.

En zo kan ik nog wel even door gaan want de ene na de andere combi volgde zich in snel tempo op. Het resultaat was dat mijn armen van beton werden en dat mijn moraal in mijn schoen schoot. Ik was nog maar halverwege de eerste lus. Kanonnen, ik vroeg mijzelf af waar ik de kracht vandaan ging halen om dit stuk straks nogmaals te doen?

Wat moest mijn pa en Maarten denken? Had ik niet genoeg getraind? Vond ik dit wel leuk?

Bram's LSR wedstrijd geflimd en gemonteerd door Maarten.

Stop! Helpen deze gedachten?? Maarten, mijn pa, zij zijn hier met goede moed en kneden en masseren ondertussen mijn armen los. Ondertussen krijg ik eten en drinken en Maarten filmt met zijn camera mijn hele wedstrijd. Ik kan nu niet opgeven. Rustig door harken. Één hindernis tegelijk, we zien het wel.

En dan? Vindt je natuurlijk je tweede adem. Komt het deel van de run wat je ligt. Iets meer lopen. Kortere combinaties en leuke verassingen als houthakken. Een andere leuke klimbaan op het trainingsterrein. Doordat er knetter veel andere categorieën op het parcours waren zorgde dit ook voor iets meer pauze en rust. Wat stiekem ook wel jammer was.

En toen kwam ik bij het elastiek. En ik ben niet van elastiek gemaakt.

De elastiek swingover was geen feest. De eerste poging ben ik er goed uitgepletterd, maar gelukkig kon ik mij herpakken en lukte het de tweede poging wel.

In de tweede ronde, bij hindernis 16, "picknick in het bos" moest ik jammerlijk genoeg de greepjes nogmaals doen omdat iemand onoplettend het laatste klimtouw meenam over zijn schouder. Net op het moment dat ik het touw wilde pakken! Helaas, maar het ritme kwam terug. Het hardlopen ging soepeler. Hindernissen gingen fijn en ik had weer echt lol.

Ik begon veel lagere nummers dan mijzelf in te halen. Ik zat weer waar ik moest zijn met het koppie. Bij hindernis 28, 'spelen in de speeltuin' bij de combi-staplussen, takke-pakplank, apenhang en schuiflussen. Kreek ik kramp in beide armen tegelijk! Maar gelukkig na een goede kneedpartij van mijn begeleiders langs het parcours, kon ik weer verder.

Het kajakken en de daarbij behorende kajak-swingover ging zonder problemen.

En dan komt altijd die finale, de eindhindernis. Hoe zou dat voelen? Net bij aankomst van de eindcobi kwam er een flinke hoosbui. Alles werd weer nat en alle hindernissen moesten weer onderlangs. Tam tam taaaam. Ik ging er zonder stress in.

Ik was er nu toch. Klimmen en niet meer omkijken. Heerlijk. Zonder verzuring of echte problemen. Hierna ging ik 'head first' de eind buis in. Plons!

En dan ben je bij de finish! Met bandje!! Yes yes yes! Ik kreeg high fives en knuffels en zag mijn trotse vader. Echt te gek!!l

4:18:01 uur buffelen. 135ste overall. (Mooi in het midden) 33ste bij de 40+

En weer flink veel punten voor het algemeen klassement. Bij de 40+ groep sta ik op dit moment 10e. Ik benieuwd wat het zal het worden na deze wedstrijd. Razend benieuwd.