Wedstrijdverslag van Roy
“Genieten is een belangrijk ingrediënt om een goede run te lopen”
Het was een gezellige borrelavond op onze vereniging waarbij ook de aankomende runs ter sprake kwamen. “Ik ga De Knippehh lopen” zei ik. “De Knippehh???” herhaalt Maarten al lachend. “Je bedoelt de knieeepe” verbeterde Maarten mij.
Ik kan me altijd erg verheugen op de survivalrun wedstrijden. Eens kijken welke mooie weilanden, bossen, sloten en nieuwe hindernissen we dit keer weer mogen trotseren.
Het is de dinsdag voor de wedstrijd. De laatste training voor mij voorafgaand aan de wedstrijd. Bram en Marcel vertellen mij dat als ik een beetje doorzet een podium plek wel haalbaar is. Ik denk nog bij mijzelf “Nee, Roy, niet te veel druk erop leggen, dan wordt het weer helemaal niks”. Dus ik ontken stellig en vertel dat een podium plaats er voor mij nog niet in zit. Het is de zaterdagavond voor de run. Gezonde spanningen zijn al aanwezig die bestaan uit enthousiasme en het niet kunnen wachten op de wedstrijddag.
Jaaa, en dan is het eindelijk zover! Zondag 2 juni ’24 de dag van survivalrun De Knipe Yn Tou. Het is een eindje rijden, maar met Tim als gezellige reisbuddy vliegt de tijd zo voorbij en voor je het weet rijden we het dorp binnen. Je ziet meteen al dat het erg leeft hier. In veel tuinen hangen touwen met daaraan meerdere T-shirts van runs van de afgelopen jaren.
We rijden langs één van de mooie hindernissen die boven het water hangt aan een kraan. Ik word gebeld en ik grap nog tegen Tim, voordat ik gezien had wie er belt “Oh dat is vast Bram die belt vanuit een hindernis om te vragen waar we nou toch blijven”. Bram loopt vandaag de zwaarste categorie in de survivalrun, namelijk de LSR. En ja hoor, het is Bram! Ik denk nog voordat ik opneem: “Het zou toch niet dat Bram echt al binnen is, want dat zou echt een absurd goede tijd zijn.” En jawel hoor Bram is binnen, maar helaas zonder bandje. Bram heeft de afgelopen weekenden een aantal andere mooie, zware prestaties geleverd in andere sporten. Soms moet je je lichaam wat meer rust geven, volgende keer beter!
Roy (links) en Tim (rechts) samen voor de start van hun run.
Tim en ik starten om 14:00 aan onze 8,5km recreatieve run. Het begint met een houtzagen. Tim is goed weg. Ikzelf zit wat meer te klunzen, maar ja het belangrijkste, niet in mijn vingers gezaagd! In de volgende hindernissen die volgen ga ik er wel lekker doorheen en ik kom in een goed ritme terecht ondanks wat opstoppingen bij een aantal hindernissen. Ik bedenk me elke keer opnieuw “Rustig blijven en genieten”. In een korte combi die bestaat uit een korte apenhang en een horizontale balk, zit een vrouw voor mij die zich verontschuldigd. Ze heeft een klein beetje moeite om vanuit de apenhang in de catcrawl te komen om zichzelf vervolgens op de balk te trekken. Door de koprol die ik op het touw maak, lanceer ik haar omhoog, waardoor ze er wel bij kan. Ze bedankt mij vriendelijk en ik geef aan dat ze zich vooral niet moet laten ophaasten door mij en het belangrijkste is dat ze nu niet valt. Gelukkig, het lukt allemaal. We gaan door.
Tim blijft het eerste stuk goed bij en ik complimenteer hem met deze onwijs goede start.
De kilometers vliegen voorbij op mijn horloge. Ik merk dat ik lekker in de run zit en kan bij het rennen mijn tempo iets verhogen. De pakladder neem ik als een Siamang aap (die liet mij dit afgelopen weekend in de dierentuin even zien) vervolgt door de hangende balkjes.
Dan komen we bij het pijl en boog schieten. Ik denk nog “Gewoon die pijl zo snel mogelijk pakken en schieten, want ik schiet toch weer mis”. Nou wat denk je? Ja hoor weer mis. Misschien toch maar eens op oefenen, want ik heb altijd op strava zo’n mooi extra lusje op de kaart. Hup strafrondje lopen!
Bij de kraanhindernis moet ik even wachten met inklimmen van het jurylid. Het is te druk in de hindernis. De tijd tikt voorbij, maar ik wacht begrijpelijk, want je wilt niet dat zo’n hindernis onnodig gevaar oplevert en instort. We gaan de laatste hindernissen in. Nog een apenhang over het water. Ik wacht tot degene voor mij aan de overkant is en kan hem daardoor met snelle slagen in één keer doorpakken. Kom op en nu rennen naar de laatste combi. Ik glij via de glijbaan de waterbak in. Terwijl ik de bak in glij denk ik “Volgens mij heb ik een mooie tijd neergezet”. Bandje? Check! Startnummer en bel aantikken? Check! Podiumplaats? Mwah, misschien mogelijk binnen de top 10? Vol verwachting kijk ik naar het scherm met uitslagen. Nee joh, 3e geworden! Dat kwam voor mij onverwachts.
Ik ga mijn spullen ophalen en kijk of ik bij de eindhindernis Tim kan binnen zien komen. En ja hoor! Niet extreem veel later komt Tim met bandje! Netjes man, goede prestatie!
Bedankt Marcel en Bram voor de fantastische trainingen op de dinsdagavond waarbij we gekeken hebben om het wedstrijd gevoel te evenaren.
En natuurlijk bedankt voor de super gezellige trainingen met vaak leuke spelelementen op de maandag en woensdagavonden.
“Want onthoud de Kracht zit hem in het genieten”
Comments