Verslag Schipbeek survivalrun Bathmen

Een wedstrijdverslag geschreven door: Ynze Hooijsma

(Ynze deed mee aan de 9km solo recreatief.)

Het was een mooie zonnige dag, graadje of 13, perfect weer om lekker buiten te sporten.

Het is zeker 15 jaar geleden dat ik voor het laatst bij de Schipbeek survivalrun in Bathmen (waar mijn roots liggen) ben geweest. Als kleine jonge stond ik hier namelijk altijd al bij een hindernis te posten en was ik de dagen ervoor druk aan het bouwen. Mijn vader, Poppe Hooijsma was namelijk met zijn bedrijf Sherpa buitensport al vroeg betrokken bij het organiseren van deze mooie run en zo ben ik ook in aanraking met de sport gekomen. Als kleine jonge liep ik samen met mijn vader allerlei runs door het hele land en begin april werd altijd de hele familie opgetrommeld om op post te staan bij de Schipbeek survivalrun. In de pubertijd ben ik gestopt met de sport en in 2010 is mijn vader helaas op 55 jarige leeftijd overleden.

Toen mijn vriendin vorig jaar wou gaan sporten voor conditie en kracht, maar hardlopen en de sportschool zo saai vond, zei ik dat ze maar moest gaan survivalrunnen. Zo zijn we vorig jaar samen begonnen met trainen, met voor mij als persoonlijk doel eens de 9km in Bathmen te lopen. Mayke, mijn vriendin, raakte geblesseerd en het lukte haar een tijd niet om te trainen, daarom besloot ik toch zelf aan de start te verschijnen.

Ynze met stammetje richting de eindhindernis.

De dag was eigenlijk bij de start al geslaagd. Ik kreeg een hoop support van familie die massaal waren komen kijken om zo weer eens goede herinneringen op te halen. Ook mooi om te zien hoe deze run, en de sport in het algemeen gegroeid is. Vroeger was het al een hele happening met 100 vrijwilligers, maar nu zijn het er ruim 300!

Ik was al bang dat het een zware run zou worden en het is voor het eerst voor mij dat ik zo'n afstand liep. Vorig jaar heb ik wel een 6,5km in Nijmegen gedaan, die ging me toch een stuk beter af. Het begon wel lekker, stuk lopen langs de beek, swingovertje hier en een netje daar, er was nog niks aan de hand. De eerste twee combi's hakten er wel in, maar ik ging er goed over. Ook bij de grote slinger over de beek kwam ik met droge voeten aan de overkant.

Een van mijn grootste angsten, 'de plank swingover' kwam ik ook zonder teveel moeite over. Het was zoals in mijn herinneringen, een mooi parcours. Veel langs het water, door de weilanden en dan weer door bosjes. De toeschouwers konden het op de fiets goed volgen, dus onderweg doken overal weer supporters op om me toe te juichen, wat het erg gezellig maakte!

Na nog wat hindernissen en een lange apenhang over de beek kwam ik bij het sloten-bosje, waar ondanks de droogte toch nog veel water in stond. Het was erg koud en de kramp schoot in mijn kuiten. Boogschieten ging gelukkig goed, maar daarna kwam een rot combi.

Het begon met een Spaanse-ruiter, daarna twee delen apenhang, tarzan-swing en weer een deel apenhang. Ik kende de techniek van de Spaanse-ruiter niet en het lukte me niet om met mijn benen de balk te klemmen. Zo heb ik denk ik wel vijf minuten in die balk gehangen, om elke centimeter gevochten, maar het was gelukt! Ik kwam aardig leeg boven.

De apenhang ging goed, over naar de tarzan maar bij het einde van de tarzan naar de apenhang raakte ik heel even de grond aan. Hierdoor mocht ik weer opnieuw beginnen.

Het leek mij het niet waard om nog een keer helemaal leeg te lopen op die Spaanse-ruiter, dus ging ik liever zonder bandje verder om zo nog zoveel mogelijk andere hindernissen te kunnen doen. En die energie ging ik nog nodig hebben ook!

Ynze in actie!

Nog twee lange apenhangen over de beek, een aantal moeilijke swingovers, pistool schieten en nog een combi en de kraan hindernis. Een groot platform boven het water waar je met een apenhang naar toe moest klimmen. De apenhang ging over op tarzanswing (lianen) en weer met een apenhang er af. Ook hier kwam ik weer niet vanuit de tarzan in de apenhang en ging ik te water. Wat ergens ook wel even lekker was. Ik merkte wel doordat ik mijn bandje al kwijt was sommige dingen wat sneller opgaf, maar van de andere kant waren mijn spieren er ook wel klaar mee. Toen kwamen er nog een aantal venijnige swingovers en combi's in het bosje. Waarvan een 'losse' apenhang. Het touw zat aan één kant vast en de andere kant los over een balk. Dit touw moest je terug trekken en goed vast houden, zodat hij niet slipt en je zelf op de grond zakt. Een leuke hindernis, maar voor mij zat de kracht er niet meer in. De laatste lange apenhang over de beek, nog wat swingovers en met een stammetje richting de finish. De laatste hindernis voor de finish heb ik ook maar over geslagen.

Het stammetje doorhakken duurde ook wat langer dan ik had verwacht maar was uiteindelijk wel gelukt. Op naar de eindhindernis. Dit vond ik het enige min punt van de run. Er was namelijk een enorme opstopping, waardoor ik zeker tien minuten heb staan wachten tot ik er aan kon beginnen. Ik koelde daardoor wel aardig af. Gelukkig kon ik snel onder het net door, aantal swingovers maken en over de hang-balken. Als laatste nog een gladde verticale paal-swingover waar ik ook geen idee meer van had hoe ik daar overheen zou moeten. Uiteindelijk kwam ik na twee en een half uur over de finish. Het was een mooie run met onderweg veel leuke mensen een mooie omgeving en veel goede herinneringen. Nu alvast trainen voor volgend jaar, want dan houden we dat bandje!

Over de Schipbeek.