Een wedstrijdverslag van Bram Romkema
*LSR staat voor: lange survivalrun en is de zwaarste categorie
Bathmen 7 April 2024
Het open Nederlands kampioenschap LSR, een avontuur.
Het is 6:15 uur, de wekker gaat. Beetje brakkig van een altijd zenuwachtig nachtje van te voren. En ook een lichte verkoudheid die het lijf niet helemaal top laat voelen.Op weg met de fiets achterin voor Maarten, eten mee voor onderweg. Gelreepjes, powershot snoepjes, muesli repen, water en sportwater. Aangekomen op de Brink in Bathmen is het altijd gezellig. Zeker zo vroeg voor de start van de LSR. Oude bekenden, bekenden van nu en aanhang drentelen zenuwachtig heen en weer. 3! 2! 1! De eerste startgroep mag weg. De kanonnen voorop. Kicken hoe hard die gaan. Ondertussen tref ik Maarten. Fietsen check, ‘hoe wil je het?' eeh graag ieder half uur een reepje en water! Want het is echt warm. ‘En wat is je plan?’.. ja shit. Ik had van de week tegen mijzelf gezegd. ‘Ga voor je PR, ga voor onder de 3 uur. Maar ik voel mij nu meer, ‘ik knijp in mijn handen als ik het überhaupt haal.’ Antwoord Maarten: ‘Ja precies gewoon starten en dan even zien dus?’ Jup!
En dan langzaamaan mag ik het startvak in. De eerste hindernis is gelijk na de start een swingover. Gevolgd door een klautering door een vrachtwagen trailer.Â
Ik zet het op een lopen. En ik merk, de kop zit niet lekker en mijn benen voelen zwaar. Ik ga veel te hard. Het is warm en ik krijg snel dorst. Ik moet blijven drinken. Ik vraag aan mijzelf, hoe ga ik dit volhouden? Ik voel mij niet lekker. Ik merk dat ik tegen mezelf aan het zeuren ben en hoor Maarten amper. Die roept braaf tussentijden en afstanden. Ik merk dat ik echt te snel ga, oké even tempo eraf dus. Rustiger rennen, makkelijker en soepel gaan klimmen en bidden op een waterdoorsteek voor wat verkoeling. Gelukkig kwam bij hindernis 19 of 20 de sloten loop, Heerlijk! Pas toen gingen mijn mondhoekjes wat omhoog. En toen merkte ik eigenlijk pas op dat ik tussen alleen maar shirts van startgroepen die eerder zijn gestart liep. Ik ga dus knetter lekker! De korte touwtjes heerlijk doorheen, pakplanken, het trainingsterrein met allerlei gekke hindernissen, soepel en lekker geklommen. Ik was er weer en kon weer genieten. Heerlijk zonnetje, Maarten mee op de fiets en heel veel toffe hindernissen! Na 32 hindernissen gingen we weer over de Schipbeek met een apenhang. Daar hadden we 10km gehad en begon de route terug naar Bathmen
Omdat Maarten met de fiets terug moest fietsen naar het bruggetje bij hindernis 24 miste we elkaar langs de Schipbeek, pas in de laatste 4 kilometer kwamen we elkaar weer tegen. Net na de geweldige kraanhindernis zag ik Maarten weer. Maar ja, iets met venijn… en staart… Maarten en ik riepen naar elkaar ‘lekker we zijn er bijna!’ Had ik het maar niet geroepen.Â
In het laatste stuk zit altijd ergens iets…Â
Hindernis 51, inklimmen, zijwaarts verplaatsen in touw, kort touwtje, triangel, brandweerslang met voetklem, kartbandje op armen, dik touw met voetklem, veter met voetklem, touw touw touw voetklem, einde. Nu denk je misschien, hoe onthoudt je dat? Nou deze hindernis 51, was ook hindernis 52, 53, 54, 55 en 56. Ik heb hem goed geoefend.
Pff dat deed even pijn. Maar het was wel gelukt. De laatste lange apenhang, blokje hout sjouwen en doorhakken. Op naar de eindhindernis. Wat was het eindresultaat? Mezelf beter leren kennen en een persoonlijk record gelopen. 2 uur en 53 minuten. En daar ben ik heel blij mee!
Ik wil Maarten bedanken voor de steun en trapjes onder mijn... Het biertje achteraf smaakte heerlijk op het terras! Wat een weertje, dik genoten en heel gelukkig. Nu even de lakschade opnemen en herstellen. Het was een mooie NK LSR Schipbeek survivalrun editie.
Groeten Bram.Â
Wil je Bram in actie zien? Kijk dan hier zijn videoverslag: