Zappport the Battle

Opnames Zappsport bij Krachtsurvivalrun: Leerlingen versus Leraren van de Koningin Julianaschool

Op vrijdag 16 mei stond er iets bijzonders op het programma bij Krachtsurvivalrun: een volledige draaidag met het populaire AVROTROS-programma Zappsport! Voor deze speciale aflevering waren presentatoren Nienke de Jong en Marije Zuurveld samen met een cameraploeg afgereisd naar onze locatie om een aflevering op te nemen die volledig in het teken stond van survivalrun. Centraal in de uitzending stond een sportieve strijd tussen de leerlingen en leraren van de Koningin Julianaschool uit Nieuwegein. Het idee? In plaats van een standaard survivalrun organiseerden we drie speciale wedstrijdparcoursen, waarin de leerlingen het tegen hun leraren konden opnemen en hun fysieke én mentale grenzen konden opzoeken en elkaar natuurlijk flink konden uitdagen.

Kijk nu de aflevering via YouTube!

Warming-up met Training

De opnames begonnen met een stevige warming-up: een training verzorgd door onze eigen trainers Joanne en Maarten. Trainer Joanne nam de leerlingen onder haar hoede, terwijl Maarten zich richtte op de leraren. De deelnemers kregen een intensieve introductie in de basisvaardigheden van de survivalrun, met oefeningen op de touwbrug, apenhang, klimnetten en het kruipen en tijgeren. Zo konden zowel leerlingen als leraren zich goed voorbereiden op wat komen ging en dat bleek geen overbodige luxe!

Drie Parcoursen, Drie Uitdagingen

Het eerste parcours was gericht op balans en coördinatie, waarbij de kandidaten eerst door het water moesten zwemmen en daarna via de touwbrug naar de autoband-swingover moesten navigeren. De spanning zat er meteen goed in: meester Jary ging fanatiek van start en had na de doorwading een kleine voorsprong. Maar ook leerling Ravi liet zich niet zomaar kennen en klom veel sneller over de swingover. Uiteindelijk was meester Jary als eerste over de finish!

Het tweede parcours was iets langer en begon ook met een doorwading. Juf Charlotte nam het op tegen leerling Radwa. Na de doorwading en het kruipnet moesten ze beide via de stapbanden over het schuine net. Pas na deze hindernis had juf Charlotte een kleine voorsprong en kon zij via het daknet als eerste op de finishknop drukken. 2-0 voor de leraren! Bij dit onderdeel werd goed zichtbaar hoe spannend survivalrun kan zijn want beide kandidaten gingen erg gelijk op.

Het laatste parcours was misschien wel het spectaculairst: een combinatie van rennen klimmen, klauteren, zwemmen en springen, precies zoals je het bij een echte survivalrun verwacht. Hier konden de deelnemers écht laten zien wat ze in huis hadden, wat zorgde voor een zinderend slotstuk van de opnamedag. Juf Quinty nam het op tegen onze eigen Peter. Peter is sinds dit jaar lid bij Kracht en heeft als jeugdlid op woensdag en zaterdag jeugdtraining. Een klein voordeel voor team leerlingen dus! De apenhang ging bij Peter erg snel, maar helaas was juf Quinty veel sneller bij de doorwading en kon op die manier sneller via het net op de brug klimmen. Een verdiende winst voor team de leraren!

De hele dag stond in het teken van sportiviteit, enthousiasme en samenwerking. Nienke en Marije wisten als ervaren presentatoren de sfeer perfect neer te zetten. Hun aanstekelijke energie motiveerde jong en oud om het beste uit zichzelf te halen. De leerlingen straalden van plezier en inzet, terwijl de leraren lieten zien dat ook zij sportief en strijdvaardig zijn.

De crew van Zappsport was enthousiast over onze locatie en complimenteerde ons met de professionele en avontuurlijke opzet van de parcoursen. Dankzij het mooie weer, de goede voorbereiding en de inzet van alle deelnemers en vrijwilligers is het een draaidag geworden om trots op te zijn. De uitzending van deze aflevering is terug te zien via NPO Zapp of op YouTube.

Verslag survivalrun de Knipe ONK LSR

Een wedstrijdverslag geschreven door Bram Romkema

NK LSR De Knipe 25 mei 2025

De jaarlijkse goesting om een LSR uit te lopen is gegarandeerd bij een Nederlands Kampioenschap. En zo stapte ik uit bed. Op naar Maarten om de MTB achterin de auto te gooien en met een bakkie thee en stroopwafel naar Friesland te cruisen.

We kwamen tegelijk met een grote groep LSR fanaten aan op de parkeerplaats.

Een mooi weerzien met LSR lopers, maar vooral met mijn vader die al op mij stond te wachten op het start- en finishterrein. Als echte Fries moet hij dit toch meemaken en voor de tweede keer hier bij de Knipe, want vorig jaar fietste hij ook met mij mee.

Dat jaar lukte het 'Knipe' even niet zo goed en raakte ik mijn bandje kwijt. Ik heb de wedstrijd toen niet uitgelopen. Ik had voor deze wedstrijd dus extra goesting en was klaar om de unfinished business af te maken.

Er waren voor de start enkele buien en de zon scheen zo nu en dan door het wolkendek. Het weer was een beetje raar, koel en warm dus toch deed voor de start een korte thermo aan. Om 11:05 was de start en de tandjes, ik had toch zenuwen. Voor de start heb ik samen met Maarten mijn game plan besproken. Ik wou in de derde versnelling starten en dan kijken of er aan het einde gas bij kon. In elk geval knipe, want het bandje komt naar huis. Op de vraag van Maarten of ik nog ergens tegen op zag? Eigenlijk niet, ik had er zin in.

Little did I know….

Bram worstelt zich over de eindbalk na een lange combi!

Start! Ik sprint naar het balkje om te zagen. Rustig handschoenen aan, zagen! Plok. Als tweede uit de startgroep gaat het blokje in de gleuf. Wow en de rest was nog bezig. Tot zo ver het rustig beginnen. Hop naar het trainingsterrein. Flabam, over de Apenhang en hufters. Pap en Maarten nog niet te bekennen. Lusje rennen en hop weer naar het mooie trainingsterrein van survivalgroep de Knipe. Ik moest daar wel snel mijn thermo uit doen want het was eigenlijk veel te warm. Na het extra lusje hardlopen waren Papa en Maarten inmiddels aangekomen en vanaf daar konden ze weer met mij mee fietsen en begeleiden.

Ik had nog steeds een lekker tempo en na een stukje hobbelen kwam er weer een combi. Een hoog-laag apenhang en dwerglianen gevolgd door pakplanken. Jihaaa.

En zo kan ik nog wel even door gaan want de ene na de andere combi volgde zich in snel tempo op. Het resultaat was dat mijn armen van beton werden en dat mijn moraal in mijn schoen schoot. Ik was nog maar halverwege de eerste lus. Kanonnen, ik vroeg mijzelf af waar ik de kracht vandaan ging halen om dit stuk straks nogmaals te doen?

Wat moest mijn pa en Maarten denken? Had ik niet genoeg getraind? Vond ik dit wel leuk?

Bram's LSR wedstrijd geflimd en gemonteerd door Maarten.

Stop! Helpen deze gedachten?? Maarten, mijn pa, zij zijn hier met goede moed en kneden en masseren ondertussen mijn armen los. Ondertussen krijg ik eten en drinken en Maarten filmt met zijn camera mijn hele wedstrijd. Ik kan nu niet opgeven. Rustig door harken. Één hindernis tegelijk, we zien het wel.

En dan? Vindt je natuurlijk je tweede adem. Komt het deel van de run wat je ligt. Iets meer lopen. Kortere combinaties en leuke verassingen als houthakken. Een andere leuke klimbaan op het trainingsterrein. Doordat er knetter veel andere categorieën op het parcours waren zorgde dit ook voor iets meer pauze en rust. Wat stiekem ook wel jammer was.

En toen kwam ik bij het elastiek. En ik ben niet van elastiek gemaakt.

De elastiek swingover was geen feest. De eerste poging ben ik er goed uitgepletterd, maar gelukkig kon ik mij herpakken en lukte het de tweede poging wel.

In de tweede ronde, bij hindernis 16, "picknick in het bos" moest ik jammerlijk genoeg de greepjes nogmaals doen omdat iemand onoplettend het laatste klimtouw meenam over zijn schouder. Net op het moment dat ik het touw wilde pakken! Helaas, maar het ritme kwam terug. Het hardlopen ging soepeler. Hindernissen gingen fijn en ik had weer echt lol.

Ik begon veel lagere nummers dan mijzelf in te halen. Ik zat weer waar ik moest zijn met het koppie. Bij hindernis 28, 'spelen in de speeltuin' bij de combi-staplussen, takke-pakplank, apenhang en schuiflussen. Kreek ik kramp in beide armen tegelijk! Maar gelukkig na een goede kneedpartij van mijn begeleiders langs het parcours, kon ik weer verder.

Het kajakken en de daarbij behorende kajak-swingover ging zonder problemen.

En dan komt altijd die finale, de eindhindernis. Hoe zou dat voelen? Net bij aankomst van de eindcobi kwam er een flinke hoosbui. Alles werd weer nat en alle hindernissen moesten weer onderlangs. Tam tam taaaam. Ik ging er zonder stress in.

Ik was er nu toch. Klimmen en niet meer omkijken. Heerlijk. Zonder verzuring of echte problemen. Hierna ging ik 'head first' de eind buis in. Plons!

En dan ben je bij de finish! Met bandje!! Yes yes yes! Ik kreeg high fives en knuffels en zag mijn trotse vader. Echt te gek!!l

4:18:01 uur buffelen. 135ste overall. (Mooi in het midden) 33ste bij de 40+

En weer flink veel punten voor het algemeen klassement. Bij de 40+ groep sta ik op dit moment 10e. Ik benieuwd wat het zal het worden na deze wedstrijd. Razend benieuwd.

Verslag survivalrun Havelte

Een wedstrijdverslag geschreven door Joran Edens

Moederdag 2025 een dag om niet te vergeten. 

In augustus 2024 ben ik begonnen met survivalrun waarbij de basiscursus het begin is geweest van de reis in deze sport. Na een “hardloop carrière” met diverse 5 en 10km’s en halve marathons was het tijd voor wat anders. Mijn zoons Lukas en Gideon waren enkele jaren geleden al begonnen met deze sport en na vele runs door het hele land van Lukas werd ik ook aangestoken. Dat ging gepaard met ups en downs, zere ribben, overwinningen en de hoogtevrees die mij parten speelt. Onder de bezielende coaching van Maarten gaat het met stappen vooruit en wordt de sport steeds leuker! Inmiddels zijn we als gezin enorm betrokken bij de vereniging waarbij mijn vrouw Maaike inmiddels in het bestuur zit en wellicht ook in de sport gaat stappen.

Joran en Gideon.

11 mei 2025

De wekker ging op deze zondag vroeger dan normaal want de rit naar Drenthe stond op ons te wachten. Een ritje van zo’n 130 km richting het noordoosten van ons prachtige land.

Op naar Havelte, een dorp in Drenthe. Wisten jullie dat Piet Soer (1903-1935) daar vandaan komt. De piloot die met de “Pelikaan” in 1933 in een recordtijd van Amsterdam naar Batavia in NL-Indië vloog. Bij aankomst in Havelte was het zoals elke run even zoeken naar een plekje en kon de dag dan echt beginnen. Shirts halen en de schaduw opzoeken want het was al erg warm rond 10:00 uur. Lukas stond aan de start van zijn JSR 12-14 samen met zijn maatje Damian. Damian liep een geweldige wedstrijd en finishte onder het uur. 

De wedstrijd van Lukas was niet zoals hij in gedachten had. De warmte, het lange wachten bij enkele hindernissen en de lastige laatste hindernis waardoor het bandje helaas niet mee ging naar Nieuwegein. “Even Heroes Have Bad Days”

FF Ramme in Havelte!! 

Rond half twee in de middag was het dan zover. 

Gideon en ik stonden aan de start van de Ouder-Kind run. Voor ons beide de officiële eerste recreatieve run onder auspiciën van de Survivalrun Bond. Dat gevoel van eindelijk een shirt aan te hebben van een survivalrun is toch wel speciaal. Zeker als je dit mag doen met je jongste zoon. De aanloop hiernaartoe was niet altijd even consistent qua trainingen mede door persoonlijke omstandigheden en toch had ik er erg veel zin in!

En zo gingen we het gevecht aan met hindernissen en de warmte. De hindernissen verschilden qua niveau en waren soms uitdagend, zeker voor ons als beginnelingen. Banden swingovers, zandzak swingover, over een hek heen in de hoogte, daknet met swingover, enteren, touw zwaaien met swingover verticale net enzovoorts…

Een heerlijk moment was het water in en dat gaf een goede verkoeling op deze warme dag. Een van de hindernissen was de swingover met de blauwe ton. Die verloor ik helaas.

De race was een prachtig gevecht! Samen met je jongste zoon, die ook hoogtevrees heeft, groeien tijdens de wedstrijd. Elkaar aanmoedigen en helpen. De hindernissen verslaan waarvan je van tevoren dacht dat het niet zou lukken en deze toch gewoon doen!

Sommige hindernissen waren voor Gideon vanwege zijn lengte nog wat te hoog gegrepen en met mijn hulp heeft hij deze hindernissen toch gewoon gedaan. Iets om onwijs trots op te zijn! Zeker als ik zie hoe Gideon de afgelopen maanden veel van zijn angsten heeft overwonnen en met trots steeds verteld welke stappen hij weer heeft gemaakt. Het enthousiasme spat ervan af bij Gideon.

Joran helpt Gideon bij de start swingover.

We werden aangemoedigd langs het parcours door enthousiaste toeschouwers en dat was prachtig om te ervaren. Je kon merken dat deze wedstrijd hier leeft en hoeveel vrijwilligers deze dag tot een succes hebben gemaakt. De warmte op deze zeer zonnige Moederdag was erg pittig tijdens de run. Ook was het langer wachten bij enkele hindernissen en dat belemmerde soms de doorstroming. Dat mocht de pret niet drukken en na 4,5 kilometer kwamen we aan bij de finish met de eindhindernis waar een combinatie van een halve apenhang, stapbanden en staplussen op ons stond te wachten. De verzuring sloeg bij mij toe in het allerlaatste vak en toch op doorzettingsvermogen en kracht hebben we samen de finish gehaald. Al met al een prachtige dag in Havelte waar plezier en persoonlijke overwinning centraal stonden. Natuurlijk hebben nog veel te leren en te trainen in deze sport echter was dit een mooi begin!